Twinkle | Digital Commerce

Geoblocking wet: wat betekent dit voor jouw bedrijf?

2018-12-24
1000562
  • 2:50

Maakt jouw bedrijf zich ook schuldig aan geo-discriminatie? Tijd om het te checken, want de nieuwe Europese regelgeving beboet bedrijven die dit (onbewust) doen. Lees in dit artikel wat jij wilt weten over dit fenomeen en wat je eraan kunt doen.

Wat is geo-discriminatie?

Op 3 december 2018 is the Regulation to end unjustified geoblocking ingegaan. Dit is een Europese wetgeving om de online handel binnen Europa te stimuleren. Kort uitgelegd houdt het in dat je geen bezoekers uit andere landen meer uit mag sluiten van het bezoeken van jouw website of andere taalvarianten van jouw website op basis van locatie. Dit fenomeen wordt ook wel 'Geo-discriminatie' genoemd. Dat de Europese Commissie dit onderwerp serieus neemt is wel duidelijk: zo kreeg kledingwinkel Guess recentelijk een boete van bijna 40 miljoen euro.

Wat houdt de geoblocking wetgeving in?

De bezoeker van een website moet volgens deze nieuwe wetgeving vooraf toestemming geven om doorgestuurd te worden naar de taalvariant die op basis van IP of browsertaal bepaald wordt. Als deze toestemming niet gevraagd wordt, of de bezoeker weigert deze toestemming, dan moet de bezoeker dus de opgevraagde taalvariant te zien krijgen. Op zich een logisch verhaal en ook prima in te richten volgens onderstaand voorbeeld:

Een bezoeker uit Frankrijk bezoekt een website in Italië (www.voorbeeld.it). Deze bezoeker moet dan de Italiaanse website voor ogen krijgen. Een andere optie in dit scenario is een tussenpagina of een pop-up met daarin de vraag of de bezoeker de Franse of de Italiaanse website wenst te bezoeken.

Maar hoe gaan we om met .com-domeinen?

Bovenstaand voorbeeld is duidelijk en zou een prima oplossing zijn. Echter werken veel websites met een .com-domein met daaronder subfolders per land. Hoe weet je dan naar welke taal iemand op zoek is die naar je .com-domein gaat? Het lijkt ons niet gebruiksvriendelijk om aan elke bezoeker te vragen welke taalvariant hij/zij wil bezoeken, noch om alle bezoekers naar de Engelse variant te sturen. Wij denken dat onderstaande logica de meest voor de hand liggende is:

Een bezoeker typt de domeinnaam in zonder landvoorkeur (voorbeeld.com) en wordt met een 302 of een 307 redirect naar het betreffende land gestuurd (https://www.voorbeeld.com/nl/). Zodra de bezoeker de keuze maakt via de taalselector om de website in een andere taal te bekijken, wordt er een cookie opgeslagen in de browser waarin deze taalvoorkeur vastgelegd is. Als de bezoeker dan nogmaals op de site komt dan moet deze cookie voorrang krijgen en krijgt de gebruiker dus de taal van keuze te zien.

Helaas schept de wetgeving die Europa heeft uitgebracht hier geen enkele duidelijkheid in. We hebben contact opgenomen met de EU, helaas was de vraag te inhoudelijk en werden we doorgestuurd naar de spokesperson die hiervoor verantwoordelijk is. Daarvan hebben we geen reactie gekregen. Het lijkt er op dat ze bij de EU zelf ook niet weten hoe bovenstaande situatie binnen de regelgeving op te lossen is.

Oopletten met Googlebot

Bovenstaande oplossingen worden vaak via een plugin als WPML voor WordPress ingesteld. Let hierbij op dat je de Googlebot niet uitsluit van de landen waar Googlebot niet vandaan komt. De IP-adressen van de Googlebot komen grotendeels uit Amerika, dus als het verkeerd ingesteld wordt, kan de Googlebot alleen de Engelse variant crawlen. Je kunt dit controleren door in Google Search Console voor alle landen een “'etch als Google' actie uit te voeren.
Krijgt de Googlebot hier een redirect? Zet dan zo snel mogelijk je taalselectie uit, om flinke indexatieproblemen te voorkomen. Zo voldoe je namelijk wel aan de wetgeving, maar kost het je een hoop potentiële klanten. Ook een tussenpagina of pop-up met de vraag of de bezoeker doorgestuurd mag worden kan indexatieproblemen opleveren.