Allo? Ici Paris. Over. Allo??

Stenen winkels. Ik mag er graag de draak mee steken. Soms ga ik tot ’t randje, ik weet ‘t. Maar ja, denk ik dan: geef me dan die aanleiding ook niet. Open ‘ns een goeie webshop, dan ben je van me af! Pas nog schreef zo’n getergde winkelier: “Stenen winkels? Hou toch eens op met dat stenen gedoe. Alsof wij in het stenen tijdperk leven!”. Daar moest ik even over nadenken. Toen ik daarmee klaar was schreef ik dit blogje.

De zaterdag voor moederdag, vorige week. Met een koopadvies van m’n vriendin spoed ik mij naar een vestiging van de parfumerieketen Ici Paris XL. Om een navulling te kopen van het merk C. (no. 5). Al had het 200 euri gekost, ik moest en zou naar die stenen winkel. “Omdat ze d’r daar een gratis kortingsbon bijgeven.” Korting. Gratis. The magic words. En u weet dan, als shopmarketeer: alle mannelijke argumenten zijn in een klap zinloos. Die bon moest er komen. Desnoods zonder navulling. Maar qua business (en daar gaat het nu vooral om): een pluim voor Ici Paris.

Ik dus in de auto, kwartier rijden, parkeerplek zoeken, kaartje kopen, de menigte en de hitte in. Toen al kreeg ik visioenen over home shoppen, lekker in de luie stoel, biertje in de hand. Was het een voorteken? Het eerste wat ik aan de verkoopster vroeg was: “Klopt het dat ik een kortingsbon krijg als ik iets koop? Ja? Oké, doe me dan maar een navulling van C.” Uitverkocht. Even was ik van m’n stuk. Hier had ik niet op gerekend. Het was kwart voor vijf. Nog een kwartier voor de moederdag-deadline. Nog een kwartier om iets te bedenken dat m’n relatie in ieder geval weer met een jaar zou verlengen. Gelukkig zag ik een alternatief staan: “Dan maar die deo van C.” Dat bleek een lege doos. Ook uitverkocht.

Op de terugweg (file, sigaretten op) bedacht ik dat ik nooit meer iets in een stenen winkel koop, voor moederdag. XMijn euri’s wisselen voortaan alleen nog via de PC van eigenaar. En Ici Paris: ik zou een winkel van die keten dus never nooit meer betreden. Zelfs niet virtueel. Dan gaan ze maar failliet. Waarom? Niet omdat iets uitverkocht was. Maar omdat ze me die bon niet gaven. Voor alle moeite. Omdat de verkoopster domweg het salesvernuft niet had om dat te bedenken. Zoiets stoms zou een webwinkel, een computer dus, me niet flikken. Dat wist ik zeker.

Thuis ben ik natuurlijk meteen even gaan kijken naar de site van Ici Paris. Je bent vakidioot of niet. Ik lees: “Sinds 1997 is Ici Paris XL succesvol op de Nederlandse markt en inmiddels zijn hier 114 winkels.” Maar een webshop? Ho maar. Sinds 1997 hier, marktleider en nog steeds geen shop. What can I say?  “De medewerkers hebben een gedegen opleiding achter de rug en worden het hele jaar door getraind”. Waarin dan? In ieder geval niet in sales, loyalty of klanttevredenheid. “Ici Paris biedt haar klanten service door middel van de Privilege Pas. Deze gratis pas biedt de klant directe prijsvoordelen en genereert grote loyaliteit.” Pas? Mij is niets aangeboden. Geen wonder ook, achteraf. Op de site staat namelijk: “Vraag een van de medewerkers naar de Privilege Pas en u zult een aanvraagformulier ontvangen.” Ik had er dus zelf om moeten vragen. Sorry! Niet aan gedacht! Nee, dat zou een webwinkel echt anders doen. (Tip voor Ici Paris - leer uit ’t hoofd: “NAW, daar maak je omzet mee!”)

Ik Googelde nog wat rond en kwam het volgende persbericht tegen: “De Franse cosmeticaketen Sephora zet voet op Nederlandse bodem. In twee jaar tijd gaat de keten, onderdeel van ’s werelds grootste luxeconglomeraat LVMH (Moët Hennesy Louis Vuitton) 26 winkels in ons land uitrollen.” “Sinds vier jaar wordt de Nederlandse cosmeticamarkt gekenmerkt door groei. Dit jaar zal Nederland goed zijn voor een omzetwaarde van 680 miljoen euro.” “We zien veel mogelijkheden. Uit onderzoek blijkt dat wij drie keer meer jongere consumenten aantrekken dan onze concurrenten. En ook bij mannen scoren we twee keer zo goed.” 

Ik heb even naar de webshop van Sephora gekeken. Super. Helemaal van deze tijd. Zelfs per land aangepast aan de locale sfeer. “We zien veel mogelijkheden”. “Bij mannen scoren we goed”. Dat wil ik geloven. Sneu voor Ici Paris, maar die 680 mio Nederlandse euri gaat snel richting Sephora verschuiven. Geen kunst. Want hier treffen ze nog een stenen tijdperk aan.