Online boodschappen doen? Aan tafel!

Gaat u nog steeds naar de stenen supermarkt? Dus in de file, parkeerplek zoeken, met bananendozen sjouwen? Echt waar? Zonde van uw tijd. En van uw rug.



Een stille revolutie
U begint tot een minderheid te behoren. Steeds meer consumenten ontdekken het gemak van het online boodschappen doen. En bestaande retailers of nieuwkomers ontdekken die gemaksconsument. En zie: stilletjes maar zeer zeker ontstaat er een innovatieve markt. Met de VS, Engeland en Zwitserland als koplopers. Ter illustratie: vorig jaar besloot zelfs een gigant als Amazon om naar Duitsland te komen. Om daar zuurkool en braadworst te bezorgen.

Samenwerking is essentieel
Het Zwitserse LeShop (van Migros) is wat mij betreft de beste: qua assortiment, maar zeker qua bezorging. E-commerce is een ketenactiviteit. Toeleveranciers, shop, betaalpartners, fulfilment, postbode, emballage … Juist als het om food gaat, is die samenwerking essentieel. We hebben het niet voor niets altijd over de voedselketen. En precies die samenwerking is in Zwitserland goed geregeld. Neem de postbode daar. Hij bezorgt namelijk niet alleen post. U kunt ook geld bij ‘m pinnen, een boodschap uit de stad laten meenemen, bij ‘m uithuilen of zelfs … de lege kratten van LeShop meegeven. Hier kan dat niet meer, onze TNT bewandelt juist een omgekeerd servicepad dat op den duur killing voor onze handel zal blijken. U wilt niet weten wat er nu al met uw pakjes gebeurt. Maar dat ter zijde.

Gat in de markt
Zodra het in Nederland over online supers gaat, wordt Albert.nl aangehaald. Alsof zij het monopolie bezitten, de norm zijn. Ooit was dat misschien zo. Maar omdat Albert half Nederland negeert, vallen anderen vanzelf in het gapende gat. Intussen kunt u al online bestellen bij Coop, bij Plus, bij DekaMarkt en over een paar weken bij Boni. Om er maar een paar te noemen. En naast de bekende ketens zijn er ook talloze kleine specialisten die hun kans grijpen, zoals Bestel Vers, Eet Biologisch en Meer dan Vlees. Dus waar u ook woont, er is altijd wel iemand die dat krat bier bij u bezorgt.

Rechtstreeks van het land
Als het puur om de dagelijkse hap gaat, is er nog veel meer keus. Onze boeren verkopen namelijk ook rechtstreeks. Maak een ritje op het platteland en u sprokkelt in no time een hele maaltijd bij elkaar. Verser, lekkerder, gezonder en goedkoper dan bij de stenen super. Boeren hebben tegenwoordig ook internet, en dus kunt u online bestellen. Niet bij een paar, maar bij enkele honderden. Waar? Zoek via Google maar ‘ns op ‘streekproducten’.

Specialisten
Verder zijn er nog de ‘pure players’: internet is hun belangrijkste afzetkanaal. Shops die zich op een speciale doelgroep richten, expats bijvoorbeeld. Of een specifiek product verkopen, zoals kaas. Over kaas gesproken: ik ken een kaasboer die meer kaas ‘op afstand’ verkoopt dan via z’n gewone winkel. Hoe? Door aan elke Duitser een bestelformulier mee te geven en nul euro verzendkosten te beloven!

Ook is er een shop die het menu van toprestaurants thuisbezorgt. Gekoeld, in hygiënische bakjes en voor-geprepareerd. Zelfs de slagroom is al geklopt. Morgen uw schoonouders op bezoek en geen zin om te koken? Dan is deze Restaurantwinkel onmisbaar.

Back orders en verpakking
Hoe ik dit allemaal weet? Ik eet dagelijks uit de brievenbus. Ik bestel me suf. Als logistieke dienstverlener (wij verzenden voedsel vanuit Zeewolde, wereldwijd, ook diepvries) ben ik nieuwsgierig hoe ‘anderen’ inpakken. Want het lijkt zo gemakkelijk, een supermarkt online. Maar een ding is zeker: als u vijf dingen bestelt en er mist iets, zodat u alsnog de stad in moet, dan koopt u nooit meer online. Alles leveren is cruciaal, als het om food gaat. En dan de verpakking: meer dan bij andere (non food) shops is dit een faalfactor. Want hoe krijg je een krop sla knisperend van frisheid aan de deur? Dat vraagt dus om speciale materialen (landbouwproducten ‘reageren’ op elkaar, in dezelfde doos).

Van piepschuim naar karton
Momenteel ben ik met enkele duurzame food-experimenten bezig. Bijvoorbeeld: samen met boeren logistieke ‘verzamelplaatsen’ bedenken van waaruit online geleverd kan worden. Zeer locaal. Lean and mean. Omdat ‘vers’ dat vereist en omdat ik vind dat je het eigenlijk niet kunt maken om met levensmiddelen van hot naar her te rijden.

Iets anders is dit: veel voedsel wordt in piepschuim geleverd, kan eigenlijk alleen maar daarin verzonden worden. Maar piepschuim kun je niet vouwen. Miljoenen dozen gaan dus leeg van fabriek naar retail. Kijk maar eens bij een visafslag: hallen vol lege dozen. En wat moet je uiteindelijk als consument met zo’n doos, als je vierhoog achter woont? Samen met Smurfit Kappa ontwikkelen we daarom een geheel kartonnen (post)doos, plano te transporteren, waar toch ‘diepvries’ of ‘gekoeld’ in kan. De eerste proeven zijn bemoedigend, en dat is zowel voor ‘de markt’ als voor het milieu goed nieuws.