Thuiswinkelen heeft toekomst. Maar welke?

“Om het benzine- en dieseltekort eerlijk te spreiden heeft elke Nederlander dit jaar recht op 10 postcredits. Daarmee kunnen 10 pakjes of 20 brieven verzonden worden. Bedrijven krijgen 200 credits.” Volgens de woordvoerder van het Ministerie van Energie en Grondstoffen loopt Nederland hiermee vooruit op voorstellen uit Brussel. Op een vraag van Ed Nijpels, scheidend voorzitter van Thuiswinkel.org, of deze maatregel ook gold voor zijn achterban, de grootste economische sector, werd bevestigend geknikt. Er werd nog aan toegevoegd: “Met EuroPost, de joint venture van Deutsche Post en China Mail, is overeengekomen dat thuiswinkelbedrijven hun pakketten voor de landelijke gebieden één keer per week mogen aanbieden.”

Ik schrok wakker. Even weggedroomd zeker. Toch was mijn eerste gedachte: zou ik m’n boot dan toch nog ooit moeten verkopen? Zou thuiswinkelen eigenlijk wel alle economische stormen, alle milieuscenario’s doorstaan? Of zijn we juist extra kwetsbaar? Wat gebeurt er als in de toekomst benzine echt onbetaalbaar wordt? Of als het ‘misbruik’ ervan sociaal onaanvaardbaar wordt?

Ik kroop achter m’n PC, op zoek naar antwoorden. Ik vond een artikel over de relatie tussen de economische recessie in de VS en aanhoudende groei van e-commerce. Volgens het artikel bleek die relatie er niet te zijn. Of eigenlijk wel, maar dan positief: naarmate het slechter gaat, zoeken meer mensen op internet naar de goedkoopste optie. Thuiswinkelen zou in een recessie dus juist floreren. Stelde me dat gerust? Allerminst, want die conclusie werd getrokken door iemand van Google. En dat is net zo geruststellend als een vos die de passie preekt. Boer, pas dan maar op je kippen.

Naast m’n PC lag een tijdschrift. Al bladerend stuitte ik op iets wat met recht een winstwaarschuwing genoemd mag worden: “Als alle consumenten de PC in de slaapstand zetten, en de screensaver uit, besparen ze 54 miljoen ton CO2-uitstoot per jaar– het equivalent van elf miljoen auto’s.” Als.

Ik werd er niet vrolijker van. Dan maar een blogje om te vragen wat u er van denkt: is thuiswinkelen nou juist meer of minder recessie- en milieugevoelig? ‘Wij’ hebben geen vastgoed nodig, dat is tijdens een eventuele recessie een voordeel. Maar wel karton, bestelwagens en vliegtuigen. En stroom om al die PC’s aan de gang te houden. En dat zou op den duur best eens funest voor de prijsvorming kunnen zijn. Nu al zie ik koeriers met dagprijzen werken, gebaseerd op een variabele brandstoftoeslag. Dat hadden ze een half jaar geleden nog niet bedacht. Is het ondenkbaar dat we naast de bekende ‘administratie- en verzendkosten’ ooit ook ‘brandstof- en kartonkosten’ factureren? Is het ondenkbaar dat op een gegeven moment de verzending zelfs zo belastend zal zijn dat thuiswinkelen not done wordt?

Misschien moet ik u dit vragen: wat zal in the end efficiënter zijn? Vanuit een webwinkel 100 artikelen naar 10 consumenten verzenden, of 10 consumenten zelf naar een stenen winkel laten rijden om 100 artikelen te kopen?

M’n vriendin zegt: “Wat zit je te somberen, het is schitterend weer!” Ik antwoord: “Klopt, schitterend, alles gaat goed. Maar juist dan wil ik naar m’n dak kijken. Als ’t regent is ’t te laat.”