Journalist wordt webwinkelier - deel 8

Bart Nagel, al enkele jaren als freelance journalist aan Twinkle verbonden, springt in het diepe. Hij wordt webwinkelier. Hij gaat online leren tassen verkopen vanuit zijn boerenhuis op het Canadese platteland. Zijn markt wordt Noord-Amerika. In Twinkle doet hij zowel in het blad als op de website verslag van zijn vorderingen. In deze aflevering is Bart nog steeds bezig om de betaling te regelen.

Tekst: Bart Nagel

Nog iets langer in de wachtkamer. Voorspelde ik vorige aflevering nog dat mijn webwinkel vanaf deze aflevering live zou zijn, niets is minder waar. Mijn laatste struikelblok, mijn betalingsmethoden, is nog niet getackeld. Ik dacht even dat ik via Buckaroo onder de normaal geldende regels uit zou kunnen komen, maar die vlieger is niet opgegaan. Wat was er aan de hand? Ik ben op zoek naar een provider voor mijn betalingsverkeer. Ik heb maar één eis: creditcardbetalingen. De rest is franje. Zeker in het plasticminnende Noord-Amerika.

Geen mouw aan te passen
Ik sprak vorige maand met account-manager Maurits Dekker. Hij vertelde me dat mijn wens niet zonder meer realiteit kon worden. Ik verbaasde me daarover. Maar wat is het geval: ik richt me niet op Nederland maar op Noord-Amerika. En creditcardmaatschappijen hanteren bijzonder strakke regels voor webshophouders die een account willen openen. Ten eerste moet je bedrijf een kvk-nummer hebben. Dat heb ik dus niet. Mijn bedrijf is in Canada geregistreerd en niet in Nederland. ‘Geen nood’, zei Maurits, ‘geef dan maar je registratienummer van ltd, de Noord-Amerikaanse versie van een bv.’ Helaas, die heb ik ook niet. Hij gaf een maand geleden aan dat er vast wel een mouw aan te passen zou zijn. Maar vorige week moest hij toch toegeven dat hij door gebrek aan flexibiliteit vanuit de creditcardmaatschappijen niets voor me kon betekenen.

Het zit niet mee
Toen volgde er de volgende dag nog een mail van hem. Hij zag een oplossing. Ik moet een Europese bedrijfsregistratie hebben. Dan was alles in kannen en kruiken. Een tip vanuit de creditcardmaatschappij was om dit te doen via het bedrijf Fletcher Kennedy.
Dus ik ging meteen kijken op de betreffende site. Even rondklikken leert dat Fletcher Kennedy variërend van 130 Britse ponden (ietsje meer dan een euro) tot enkele duizenden ponden rekent voor een Europese bedrijfsregistratie. De beschikbare landen zijn onder meer Zwitserland, Ierland, Cyprus en Gibraltar. Na diagonaal doorlezen zie ik dat sommige landen - neem bijvoorbeeld Zwitserland - nog een gestort kapitaal verwachten voor het nieuwe bedrijf. Het wordt me al snel teveel. Waar ben ik nu toch mee bezig? Weg ermee. Ik ga gewoon te rade bij een Canadese aanbieder. Dat moet vast wel binnen MijnWinkel aan elkaar te knopen zijn, denk ik zo.

Goed gevoel
Zo gezegd, zo gedaan. Ik bel een Canadese relatie met een eigen motel en wat internetprojecten, en via via kom ik terecht bij de aanbieder PSiGate. Nu riekt voor een journalist alles met ‘gate’ in de naam naar schandaal en ellende, maar ik heb toch direct de telefoon gepakt. Waarom PSiGate? Het bedrijf zit in Toronto en dat is voor mij dichtbij. Dat mag dan online irrelevant zijn, maar het voelt goed gezien het voorgaande relaas van de bv-constructie in Cyprus en Noord-Ierland. Bovendien roept de site iets op als ‘lowcost’ en ‘razendsnel voor elkaar’, dus ik ben een en al oor.

Geen Chinees accent
De dame aan de lijn heeft geen Chinees accent, wat enerzijds een uitzondering is voor iemand die in Toronto bij een bedrijf de telefoon opneemt, en anderzijds een opluchting omdat we elkaar vermoedelijk in een keer begrijpen. ‘Hoe kunnen we u helpen meneer?’, klinkt het. ‘Nou ik wil graag creditcardbetalingen aanbieden op mijn binnenkort te lanceren webshop met leren tassen. Wat kost dat zo bij -jullie?’, vraag ik. Kort en bondig wordt me duidelijk dat ik eenmalig 99 Canadese dollars aan set-up fee moet overmaken en maandelijks bijna 30 dollar aan abonnementsgeld kwijt ben. Daarbovenop rekenen Visa en Mastercard nog drie procent van de waarde van elke transactie. Binnen acht tot tien werkdagen is het voor elkaar, volgens PSiGate. Er komt een informatiepakket aan.

Gangbare prijs
Het verhaal klinkt als muziek in de oren. Ik ben opgelucht dat er een snelle oplossing voorhanden ligt. Ik neem me echter voor dat ik wat navraag doe naar PSiGate voordat ik definitief instap. Daarbij wil ik nog zeker twee andere aanbieders onderzoeken om te zien wat concurrenten aanbieden. Maar het aanbod klinkt redelijk gangbaar en ligt wel in lijn met de bedragen die ik eerder gehoord heb. Buckaroo rekent bijvoorbeeld 150 euro voor eenmalige aansluitkosten en 30 euro aan maandelijkse kosten voor Mastercard en Visa. Dus dan steekt PSiGate goedkoop af. Wellicht zijn de Canadese tarieven echter sowieso wat lager en is er linksom of rechtsom een andere aanbieder te vinden. Dat zoek ik nog even uit. Volgend nummer meer.

Dit artikel verscheen eerder in Twinkle 08-2009

NB: In deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7 leest u over Bart's eerdere ervaringen als webwinkelier.