Picnic biedt sinds kort voor sommige producten een goedkoper alternatief aan uit Duitsland. Volgens de NVWA mag dat niet, gezien de producten geen Nederlands etiket hebben.
Picnic startte met de proef om zich naar eigen zeggen ‘te verzetten tegen de macht van grote fabrikanten’, die dezelfde producten in verschillende landen aanbieden voor een andere prijs. De online supermarkt biedt Nederlandse klanten daarom goedkopere alternatieven aan met een Duits etiket, waarvan een vertaling beschikbaar is in de app. Op die manier dacht Picnic onder de regel uit te komen dat etiketten van verpakkingen in de moedertaal moeten zijn.
Dat klopt niet, zo meldt de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) aan RTL Nieuws. De voedselinformatie moet zowel op de site als op het etiket in het Nederlands zijn, zoals vastgelegd in het Warenwetbesluit. De twee partijen zijn in gesprek met elkaar, Picnic is voorlopig niet van plan om de proef te beëindigen.
Ik denk dat iedereen die ooit rechten heeft gestudeerd als eerste meteen moest denken aan de arresten Brasserie de Pecheur waarin het draaide om het Duitse Reinheitsgebot en Cassis de Dijon. Cassis de Dijon introduceerde het beginsel van wederzijdse erkenning: is een product (vruchtenlikeur) in een andere lidstaat (Frankrijk) rechtmatig geproduceerd en op de markt gebracht, dan is het de lidstaat van invoer (Duitsland) in beginsel (behoudens een rechtvaardigingsgrond) niet toegestaan om zijn eigen wetgeving op het product toe te passen. In beide arresten werden de opgeworpen maatregelen beschouwd als een beperking op het vrij verkeer van goederen wat in principe verboden is.
Dan de opkomst van het internet. Zeg het jaar 2000. Gesteggeld wordt over een digitale aankoop en hoe dat zich verhoudt tot de regel dat een consument voor aankoop in principe de algemene voorwaarden moet worden voorgelegd. Uiteindelijk is het dus heel normaal dat een consument een vinkje kan zetten dat hij de algemene voorwaarden heeft gelezen. Een website kan volstaan met een link naar de algemene voorwaarden. Deze hoeven niet meer te worden toegestuurd. Hoe zit dit met supermarkten? Moeten zij bij elke aankoop de kassière instrueren de klant te wijzen op de algemene voorwaarden van de supermarkt? Nee. Nu tegenwoordig kun je op de website van elke supermarkt wel een link vinden naar de algemene voorwaarden.
Waarom zijn deze twee dingen belangrijk? Omdat het draait om een label. Het etiket wat in het Duits staat. Op een product wat in een andere lidstaat rechtmatig is geproduceerd.
Zou het heden ten dagen niet volstaan om een link te plaatsen bij het artikel op de website van Picnic waarop de Nederlandse vertaling van het label/etiket staat? Of zoals Picnic al aangaf dat in de app de Nederlandse vertaling van het label/etiket staat?
Naar mijn mening zou een verbod op de verkoop van deze goederen in Nederland, weliswaar met de voorwaarde dat de Nederlandse vertaling op de site van de verkoper te vinden is, dan wel in een app, een belemmering vormen op het vrij verkeer van goederen. De regel van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, dat een etiket in het Nederlands op het product moet zitten, lijkt mij dan niet meer van deze tijd in het digitale tijdperk met apps en websites.
Ik denk dat het goed zou zijn voor het vrije verkeer van goederen als deze zaak net als Brasserie de Pecheur en Cassis de Dijon het HvJ zou bereiken.
Je reactie op Sidney: