Macintosh is de Nederlandse Titanic

‘Retail is ons vak.' Deze volledig misplaatste bewering staat er echt, op de homepage van het bedrijf dat inmiddels uitstel van betaling heeft aangevraagd. Macintosh Retail Group is misschien wel de slechtst presterende winkelbaas van de afgelopen decennia, maar kennelijk kun je met bluf een heel eind komen.
  
Door: gastblogger Rupert Parker Brady
 
Het verval van het concern doet me denken aan een wereldberoemde oceaanstomer die onzinkbaar werd geacht. In het pikkedonker koerste het op volle snelheid recht op een ijsberg af, terwijl de kapitein (Frank de Moor) ondertussen al in de reddingssloep was gesprongen. Op het stuurdek in Maastricht stond het afgelopen jaar een nieuwe baas die er achter kwam dat de nieuwe strategie weinig kans van slagen had, maar het orkest het bevel gaf door te spelen. De detailhandelsclub bevond zich al jaren in het oog van de storm van de economische malaise, terwijl het door gezonde concurrenten links en rechts en door de ‘boze’ online wereld werd ingehaald.

Doodvonnis
Midden in de kerstperiode heeft Macintosh Retail Group zijn eigen doodsvonnis getekend. Desondanks blijft het de komende weken business as usual, totdat het faillissement wordt uitgesproken. Het aandeel is ondertussen geen eurocent meer waard, de aandeelhouders staan met lege handen en de duizenden winkelmedewerkers staan met de rug tegen de muur. En de consument? Ja, die zal het worst zijn. Dat laatste is het belangrijkste nieuws. De consument stemt online met een muisklik en in de winkelstraten met zijn voeten. En de schoenenbranche staat al jaren onder druk, dus je moet van goeden huize komen. En bij Dolcis, Manfield, Pro 0031, Invito en Scapino besteden consumenten kennelijk niet meer hun zuurverdiende euro’s als om de hoek en online veel meer beleving en voordeel valt te halen.

Wendbaar en commercieel uitgekookt
Retail is een vak voor organisaties die wendbaar en commercieel uitgekookt zijn. Voor retailers die weten dat het draait om sterke merken, een duidelijke focus op kwaliteit, creativiteit, gevoel voor wat consumenten beweegt, en liefde voor het product.

De ‘grootste schoen-aanbieder van Nederland’ heeft met zijn formules in het midden- en discountsegment jarenlang gefocust op prijs om consumenten over te halen te kopen. Daarmee werd elke vorm van loyaliteit ondermijnd in een zwaar competitieve markt voor schoenen. Er werd niet geïnvesteerd in vernieuwing en onderscheidend vermogen. De consument laat zich niet voor de gek houden.

Hoe kan het dat ‘Beste schoenwinkelketen van Nederland’ vanHaren het wel goed doet? Je raadt het al: wendbaar, commercieel uitgekookt, sterk merk, een duidelijke focus op kwaliteit, creativiteit en gevoel voor wat consumenten beweegt, en liefde voor het product. Die combinatie van factoren leidt tot gemotiveerde medewerkers, blije klanten en al jaren stijgende omzet en winst.

José Mourinho
Voor de schoenenformules van Macintosh Retail Group is het eindspel in zicht gekomen nu de leiding de handdoek in de ring heeft geworpen. Er is een vergelijking te trekken met ‘the special one’ José Mourinho. De gewezen coach verloor de magie om zijn sterspelers te laten winnen en begon vervolgens wild om zich heen te slaan, uit pure frustratie. Bij de winkelformules van Macintosh zitten lamgeslagen teams midden in de drukste periode van het jaar terwijl de ijsberg op het hoofdkantoor af komt. ‘Het is nu of nooit’ prijst Dolcis (familie) een aanbieding van heren- en damesschoenen aan op zijn site. En bij Manfield (stijl en kwaliteit) is het feestelijk 50% korting. Bij Invito (jongeren) is het nog meer sale tot 60%. Bij PRO 0031 (sport) maken ze online met de kreet ‘knockout’ reclame voor koele sneakers van Puma. Het klinkt strijdvaardig, maar voor wie doe je het nog?

Het is treurig om te zeggen, maar als de baas al uitgeteld in de ring ligt, is het aftellen begonnen. Een knock-out in de vorm van een faillissement is onvermijdelijk. Er is in dit geval geen winnaar, maar er zijn wel een heleboel verliezers. Er zullen ongetwijfeld gegadigden zijn voor de formules, maar niemand is zo gek om door te starten met al die winkelhuren, voorraden en salarissen die als molenstenen hangen om de nek van de Macintosh Retail Group.

Het is triest dat 2016 zal beginnen met het omvallen van een schoenenreus. De daverende dreun zal ongetwijfeld het nodige stof doen opwaaien. Het zorgt in elk geval voor een herschikking van de kaarten en biedt nieuwe kansen. En hopelijk voor een herbezinning bij andere eigenaren van winkelformules actief in het discount- en middensegment. Ik hoop dat ze als goed voornemen hebben sneller de pijn te durven pakken en krachtiger leren focussen.

Rupert Parker Brady is directeur en mede-eigenaar van Retaildenkers.

Deze bijdrage verscheen eerder op de site van MarketingTribune.