Binnenbeenlengte

De deuren gaan open. Het mondkapje gaat op. De doos zet ik neer. Dan laat ik de smeuïge hygiënegel door mijn handpalmen glijden. Via de verbrede gangpaden bereik ik mijn afdeling. Op zoek naar die ene denimbroek. Die tussen de nieuwste voorjaarcollectie én de sokken ligt. Althans, dat denk ik.

Tekst: Luca Bade

De afgelopen maanden ging mijn klantenreis iets sneller. En anders. Met één klik verschijnt daar de webshop. De online variant van de uit de mode geraakte etalagepoppen (lees: een activerende banner in de nieuwsbrief) verleidt mij. Direct plopt die ene trendy broek op. Via een snelle muisbeweging zie ik van dichtbij de contouren van de kontzakken. De lieve virtuele winkelassistent raadt mij een maat groter aan. Coronakilo’s, waarschijnlijk. Hoe weten ze dat? Die algoritmes houden ook overal rekening mee. Enfin. Het model lijkt wel op mij. Althans, zijn lengte. Al twijfel ik over de binnenbeenlengte. Die kan nog wel eens verschillen. Toch besluit ik naar de kassa te gaan. Ik ben wel toe aan wat frisheid in de garderobekast.

Enkele dagen later brengt de pakketbezorger – die ik al bijna mijn collega noem – mijn bestelling. Ai. Dus toch. Mijn binnenbeenlengte is te groot. Niet getreurd, denk ik. Het kan vast morgen mee met mijn ‘collega’. Nee, helaas. Maar ik kan het wel twintig kilometer verderop afgeven. Daar sta ik dan. In het fysieke pashokje. Met de denimbroek. Een maatje groter. En warempel, de binnenbeenlengte past. Nog even de kleinere variant bij de kassa inleveren en mijn garderobe heeft er weer een paradepaardje bij.

Het is wellicht vreemd, een pleidooi voor de fysieke winkel. Maar zeg nu zelf: wat hebben we het gemist. Even de stof voelen en verschillende maten proberen. Juist de combinatie is de kracht. Online geïnspireerd raken en offline het écht voelen. En je komt er dan pijnlijk achter dat je nu echt moet gaan sporten.

Luca Bade is marketingmanager campagnes bij Aldi Nederland. De pen voor de volgende column gaat naar Jeroen van Uden, directeur van Toppy.