Aansprakelijkheid bij dropshipping

Een consument koopt een bureaulamp in een Nederlandse webshop. Pas een maand later wordt een grote grijze zak geleverd met daarop vage tekens. Daar is eindelijk de lamp! Het pakket blijkt rechtstreeks uit China gekomen; de webshop heeft zelf voorraad noch opslagruimte. In feite wordt de webwinkel vanaf een zolderkamer gerund. Voor het verzenden van de bureaulamp heeft de shop gebruikgemaakt van dropshipping. Dit klinkt aantrekkelijk, maar zijn er ook valkuilen?

Bij dropshipping stuurt de leverancier uit bijvoorbeeld China de producten op naar de consument zonder tussenkomst van de Nederlandse webshop. Daarbij heeft de webshop:

• geen voorraad nodig,
• geen inkooprisico omdat er geen restpartijen zullen zijn,
• geen opslagruimte nodig,
• geen personeel nodig, want bestellingen hoeven niet door de webshop zelf ingepakt en verzonden te worden.

Door deze voordelen blijven de dropshipper veel kosten bespaard. Maar tegenover de voordelen staat ook een groot nadeel: de dropshipper is aansprakelijk en juridisch verantwoordelijk tegenover de consument. Die heeft immers een overeenkomst gesloten met de webshop van de dropshipper en niet met de leverancier. Dit kan risicovol zijn voor de dropshipper, omdat hij de spullen nog niet eerder heeft gezien.

Risico’s

Dat de dropshipper aansprakelijk en verantwoordelijk is tegenover de consument kan problemen veroorzaken. Drie voorbeelden daarvan zijn:

Defect of beschadigd
Allereerst kunnen problemen ontstaan met het product. De dropshipper heeft het artikel niet zelf bekeken. Het product kan dus van slechte kwaliteit, defect of beschadigd zijn. De dropshipper moet zich houden aan de wettelijke garantieregels. Dat houdt in dat zijn webshop een goed product moet leveren. Het artikel moet voldoen aan de verwachting die de consument ervan mag hebben. Indien het product – buiten de schuld van de consument – stuk gaat, kan de dropshipper worden aangesproken. En ook al heeft de leverancier een gebrekkig product geleverd, de dropshipper kan zich niet achter hem verschuilen en moet het probleem oplossen; hij is in principe hiervoor aansprakelijk.

Levertijd
Ten tweede is de levertijd vaak onzeker. Bij dropshipping is de leverancier vaak buiten de Europese Unie gevestigd, omdat daar de productie goedkoper is. De levertijd van bestellingen buiten de Europese Unie is vaak lang. Het kan voor de dropshipper lastig zijn om deze levertijden in te schatten. Ook heeft de dropshipper geen invloed op die tijd. Er wordt daarom vaak geen levertijd met de consument overeengekomen. Als er geen levertijd wordt afgesproken, dan geldt een wettelijke termijn van dertig dagen. Is het product niet binnen dertig dagen geleverd, dan moet de consument de verkoper een redelijke termijn geven om alsnog te leveren. Na deze termijn kan de consument de koop ontbinden en zal de webshop het geld terug moeten storten. Het kan dan zo zijn dat het product al wel onderweg is, de consument het item alsnog ontvangt en de dropshipper wel de bestelling moet betalen aan de leverancier.

Herroepingsrecht
Tot slot kan het voorkomen dat de consument het product wil retourneren. Ook hierbij mag de dropshipper zich niet verschuilen achter de leverancier. In de Europese Unie heeft een consument veertien dagen bedenktijd na ontvangst van de bestelling. Een consument kan het product dan terugsturen naar de verkoper binnen de veertien dagen bedenktijd. Maar een dropshipper heeft vaak geen bedrijfsruimte en daardoor geen retouradres. Bovendien kan het voor de dropshipper moeilijk zijn om het product opnieuw te verkopen. Als de leverancier geen producten retour wil nemen, dan is dat voor de webshop geen reden om geretourneerde producten niet te accepteren.

Een recente ontwikkeling

Een laatste aandachtspunt voor de dropshipper is dat de btw-regels in de Europese Unie zijn veranderd sinds juli 2021. Voorheen konden pakketten met een lage intrinsieke waarde (onder de € 22,-) zonder btw worden geleverd. Deze vrijstelling is afgeschaft en dat heeft invloed op dropshipping. Bij dropshipping wordt het pakket meestal verzonden op naam en rekening van de consument, waardoor de consument de btw moeten betalen. Dit kan tot verrassingen leiden, omdat de consument wordt geconfronteerd met achteraf te betalen kosten. Hij kan er dan voor kiezen om het pakket niet aan te nemen, dan hoeft hij de btw niet te betalen. Dit betekent een risico op terugzending.

Het is ook mogelijk dat de leverancier de btw betaalt, bijvoorbeeld via de Invoerregeling. Als hiervan gebruik wordt gemaakt, dan gaat de Nederlandse Belastingdienst ervan uit dat de btw in de verkoopprijs is meegenomen. Als de leverancier de btw niet betaalt, kan de dropshipper ervoor kiezen om zelf te btw te betalen. Ook hij kan hierbij gebruikmaken van de Invoerregeling. De consument komt dan niet voor een verrassing te staan en de kans is kleiner dat het pakket wordt teruggestuurd. Het is in ieder geval verstandig voor de dropshipper om hierover afspraken te maken met de leverancier.

Ideaal verdienmodel?

Dropshipping lijkt dus een goed businessmodel: minder kosten en daardoor hogere marges. Het is gunstig voor de omzet van een webshop, maar draagt ook risico’s met zich mee. Een dropshipper sluit een overeenkomst met een consument. Hij is daardoor aansprakelijk tegenover deze consument. De dropshipper moet namelijk een goed product leveren en zich houden aan de regels over het herroepingsrecht, de levertijd en de wettelijke btw.

Jonas van Ginkel is juridisch adviseur bij ICTRecht.