Thom Broekman en De Rode Winkel zijn gisteren door Rechtbank Midden-Nederland failliet verklaard. De ketens maken deel uit van de familieholding Profoss Nederland, waar momenteel de vijfde generatie Broekman aan het roer staat.
‘Wat we tot nu toe gedaan hebben, is niet gelukt’, vertelt Pauline Broekman, die tot de zesde generatie Broekman behoort, aan Twinkle. ‘Wij geloven erg in fysieke winkels, de webshop was slechts een klein onderdeel van onze verkoop.’ Verdere details over de oorzaken van het faillissement wil ze niet kwijt. Het Financieele Dagblad meldt dat Profoss Nederland vorig jaar een verlies van 1 miljoen euro noteerde.
Nieuwe seizoen
In de inmiddels gesloten webshops van Thom Broekman en De Rode Winkel wordt met geen woord gerept over het faillissement. ‘Even geduld a.u.b. Op dit moment zijn wij bezig met het inrichten van de webshop voor het nieuwe seizoen. Wij verwachten snel weer online te zijn’, is op beide sites te lezen.
Doorstart
Of de webshops ook echt weer open gaan, weet Pauline Broekman niet. ‘Dat is nu niet in onze handen. Er lopen op dit moment gesprekken met een curator over een mogelijke doorstart. Maar of deze er komt is onduidelijk. Wij doen er alles aan om klanten die iets hebben besteld in de webshop of gekocht in de winkel zo goed mogelijk te bedienen. We doen bijvoorbeeld ons uiterste best om alle bestelde producten die al betaald zijn te bezorgen, maar dit zal langer duren dan de gebruikelijke drie dagen.’
Hofleverancier
Het familiebedrijf opende in 1837 als kleermakerij en winkel in fournituren. In de loop der jaren namen diverse generaties de ketens Thom Broekman en De Rode Winkel over, in 2012 kregen de ketens het predicaat Hofleverancier. Met het faillissement komen 110 medewerkers op straat te staan. Van Thom Broekman sluiten tien herenkledingwinkels, jeansketen De Rode Winkel had acht vestigingen.
Afgelopen week kwam het faillissement van de modeketen van Thom Broekman met tien gelijknamige modezaken en acht winkels van Neerlands oudste jeanszaak De Rode Winkel volop in het nieuws. In tal van vakbladen en kranten waaronder het FD werd er volop over geschreven, naast de mooie historie van dit oude familiebedrijf werd de reden van het faillissement uitsluitend afgedaan met een paar zinnetjes in dezelfde trent als bij het faillissement van de touroperator OAD eveneens een familiebedrijf ;
Het faillissement is volgens de curator veroorzaakt door de veranderde marktomstandigheden, waardoor het kledingconcern langzaam is afgegleden. "Het tij keren is onvoldoende gelukt waarna de bank het krediet bevroor en het faillissement onvermijdelijk was.
Ik kan én wil geen oordeel vellen over dit faillissement om de simpele reden dat ik geen inzage heb in de cijfers heb van het faillissement van Thom Broekman / Profoss.
Ook is dit geen kritiek of commentaar op alle vaak zelfbenoemde retail- specialisten die in mijn ogen vaak iets bekritiseren om er zelf beter van te worden door middel van publiciteit en/of verkoop van een aan deze personen gelieerd product zoals een boek met alle doemscenarios voor de fysieke retailer of een software product wat clicks en bricks samenbrengt.
Wat ik wel wil zeggen is dat ik te vaak ( altijd) lees dat de bank er geen vertrouwen meer in heeft en de stekker eruit heeft getrokken waarbij ik dan denk hoe kan dat ?
We hebben het hier niet over een rijk huisvrouwtje uit het Gooi ( sorry voor de vergelijking dames ondernemers!) die zonder kennis en vaardigheden wel even een kinderkleding-zaakje of boetiekje begint maar over bedrijven met traditie en jarenlange kennis van hun markt.
Deze banken, geen enkele bank, hebben kennis in huis over retail, laat staan over hoe en waarom familiebedrijven zolang - in het geval van Broekman, zes generaties - is gelukt om het bedrijf op te bouwen en te laten groeien en bestaansrecht op te eisen.
Nu gaat het mij niet specifiek om Thom Broekman of de OAD ( die inmiddels via de rechter de Rabo-Bank daagt wegens totale incompetentie) maar aan het gebrek van zelfreflectie bij bankmanagers die eenzijdig kunnen bepalen hoe en wat er met een onderneming gebeurt alsmede de wil van de banken om zelfstandige, vaak kleinschalig, retail te laten voortbestaan. Als een banktijger carrière maakt en op een nieuwe positie komt wil hij/zij gewoon scoren en dat doet hij met goed cijfers dus hup weg met moeilijke gevallen dat is beter voor zijn of haar persoonlijk resultaat.
Ik hoor en lees wel van diverse bankdirecteuren dat zij vinden dat partijen als gemeenten en verhuurders van winkelpanden de handen ineen moeten slaan. Maar ik lees nergens dat deze banken het voortouw nemen door de kredietmogelijkheden die wel tot de beschikking staan van deze banken A; VOLDOENDE BENUTTEN ( De ECB heeft veel meer geld ter beschikking gesteld tegen waanzinnige lage renten waar de banken bijna geen gebruik van maken) én B; niet tegen de condities die nu nodig zijn om retail land ( MKB ) vooruit te helpen. Het lijkt erop dat deze banken uitsluitend bezig zijn met zichzelf en daar wringt nu de schoen: Zouden de banken weer ouderwets en zoals het hoort haar klanten kennen, dan zouden deze banken ook volop vertrouwen kunnen hebben in ondernemingen zoals de OAD of Thom Broekman of een van de vele andere gefailleerde bedrijven van de afgelopen zeven jaar.
Juist door de enorme achterstand in echte vakkennis én echte interesse in haar klanten is
het dat retail-land niet de tijd krijgt / heeft om in te spelen op de veranderende marktomstandigheden waar zo makkelijk de schuld wordt gelegd.
Denk niet dat de schuld ligt bij de groeiende verkopen op internet want in totalen zijn dit slechts peanuts die met keiharde onderzoeksrapporten zijn te onderbouwen.
Nee het zijn juist de banken én de overheden die retail land de das om doen door de retail niet de mogelijkheden te bieden die de banken wel hebben en door de ongetemde groei van de afgelopen dertig veertig jaar van de sloop en bouw - woede van overheden: ieder zichzelf respecterend dorp heeft toch een meubel boulevard of is bezig met een outlet center?
Pas als er wordt ingezien dat juist zelfstandige retailers, zelfs degenen met enige filialen een winkelstraat, centrum of stad mede bepalend zijn voor het succes of de ondergang van een winkelgebied en daarmee indirect ook het succes van de grootfiliaal bedrijven en de banken!
Ik zou graag zien dat indien een bank geen vertrouwen meer heeft in welke onderneming dan ook deze banken verplicht worden om een time- out te nemen, een derde partij, zeg een mediator of een team van mediatoren zou moeten inhuren : kosten voor de bank want de bank wil het vertrouwen op zeggen en dan binnen gesloten muren gezamenlijk met de ondernemer in kwestie, de echte deskundigen en de bankmanager en desnoods de overheid om de tafel gaan en samen naar passende oplossingen te zoeken zodat er werkgelegenheid en kennis en kunde bewaart blijft. Als u nu een stad als Hengelo bezoekt waar een filiaal van Thom Broekman was gevestigd kunt u de teloorgang van onze binnensteden zien : een troosteloze aanblik, zoals zoveel binnensteden.
Ik sta open voor kritiek en discussie.
Ernest; je kan je natuurlijk ook af vragen waarom de bank er mee stopt, waarom een bedrijf een krediet afsluit bij de bank. Een bedrijf beslist zelf bij welke bank te gaan, waar ze een krediet afnemen. Een consument die achteraf betaald, dit verzaakt hoor je achteraf ook niet klagen ik wist dit niet. Je weet dat als je met een bank zaken doet, er consequenties aan verbonden zijn. Hetzelfde met OAD, zij gingen bij Rabobank. Zij namen daar een kridiet vanaf. Het verhaal dat ze verplicht waren bij Rabobank te blijven, tja dan hadden ze op het moment dat moment beter moeten laten uitzoeken.
Begrijpelijk dat een onderneming veel geld kost, dat voorraad ook veel geld kost. Je zegt het zelf al 6 jaren gelukt, er waren dus 6 jaren lang goede ondernemers actief. Als je ziet dat een bedrijf slecht gaat, kan je ook vernieuwen met beleid of medewerkers. Maar het blijkt moeilijk om vriendjes te ontslaan enz.
Het is heel spijtig voor broekman, ik kende de rode winkel alleen van dat ze eens in de zoveelste tijd een grote kortingsactie deden waardoor iedereen daar broeken gingen kopen. Zelf voelde ik me nooit aangetrokken, maar zag ik mijn omgeving er wel heen gaan. Als klanten alleen op deze dagen nog broeken willen kopen, tja dan moet je afvragen of deze keten niet veelste laat is omgevallen. Als personeel al tijden riep dat het slecht ging, tja dan ging er hogerop toch iets mis.
Of internet het probleem was, is de vraag. Denk dat broekman toch de meeste concurrentie had van de primarkt. Mijn omgeving die bij de rode winkel hun broeken kochten in de actie periode gaan nu naar de primarkt. Reden omdat het geld bespaard.
Jammer! Werd er altijd top geholpen. Hoop dat ze online door gaan. Hoewel ik het niet aanraad met iemand aan de top die vooral in bricks denkt. Snap overigens niet dat als je voor 1 miljoen aan verlies draait je 2 maanden geleden nog je zaak in Haarlem verbouwd voor tienduizenden euro's als het niet meer was.