Spread the word: schaaf!

‘Hee ... kun je daar een leuke shop van maken?’ Ik hoef maar iets te horen of te lezen en ja hoor, ik ben weer aan ‘t beroepsdeformeren. Nieuws is niet gewoon nieuws meer, het is een potentiële shop. Neem nou dat item over die kaasschaaffabriek van gisteren.

Dit bedrijf, Thor Björklund uit Noorwegen, is failliet. Hun 84 jaar oude schaaf schijnt niet goed meer in de markt te liggen. Let wel: we hebben het over die hele gewone, beetje driehoekige schaaf die echt iedereen in de la heeft liggen. Het zat ze inderdaad niet mee. Zelfs in Nederland werd de schaaf in een kwaad daglicht gesteld. ‘Kaasschaaf biedt geen uitkomst', kopt de pers. Of wat te denken van ‘Kaasschaaf lost niks op’. Voor een fabrikant zijn dit soort user-reviews killing.

En dan te bedenken dat de Nederlandse importeur er alles, en dan bedoel ik ook alles, aan gedaan had om juist deze schaaf need to have te maken. In de natte droom van Boska Holland (zo heet die importeur) heeft iedereen, world wide, een schaaf aan z’n sleutelhanger. En is de schaaf een standaard uitklapding van het Zwitserse zakmes. Lopen onze vredestroepen in Uruzgan niet met een wapen, maar met een schaaf. Ik overdrijf niet. Zo liet Boska al eens de duurste schaaf ter wereld maken. Helemaal bezet met diamant. Ook was de directie net van plan om de hele VS aan de schaaf te krijgen. Een leger van vertegenwoordigers zou Amerika overspoelen om het woord te brengen. ‘Het kersverse plan van de directie om zestig procent van de tijd in Amerika met de kaasschaven te sleuren, wordt door het hele bedrijf ondersteund.’, aldus een bericht in het FD.

Ik realiseerde mij dat ik de afgelopen jaren iets gemist had. Waarom was ik, slaapkop, nog geen schaafshop gestart? En dan bedoel ik niet een suf winkeltje in keukengerei, nee, een internationale hippe nicheshop. Met rapmuziek. Schaven in goud, in zilver, met molentjes voor expats, met het logo van DSB als welkomstgeschenk voor hun klanten. Schaven en nog eens schaven.

Ik ben meteen gaan kijken of iemand anders al op dat idee gekomen was. Niet dus. Onbegrijpelijk. Ik vond slechts een kleine twintig shops die schaven verkopen. En allemaal Blokker-achtige winkels die de schaaf ‘erbij doen’. Zoals deze, of deze. En dat is toch een miskenning. Want als je een shop kunt maken voor bijvoorbeeld alleen koffiepads, dan verdient de schaaf toch zeker een monument voor zichzelf? Zonder schaaf immers valt niet te leven. ‘Maak van de kaas geene schuit, zoo vaart gij niet achteruit’ wisten onze grootouders al. Wat te denken van: ‘Wie mijn kaas snijdt als een schuit / en mijn dochter vraagt tot bruid / dien smijt ik de deur uit.’ Nog erger: ’Wie de kaas snijdt in een schuit, wordt in geen zeven jaar de bruid!’ Nu weet u dus waarom een kaasschaaf altijd op het huwelijkslijstje staat. Maar een shop? Ho maar.

Ik weet niet of het plan om de VS te beschaven nog doorgaat. Wat ik Boska adviseer: laat die missionarissen maar thuis. Zorg voor nicheshops en voor coast-to-coast affiliates. Lanceer een viral waarin Bin Laden en alle andere Noord-Koreanen (weten die Amerikanen veel) met een schaaf aan het spelen zijn. Doe iets. Maar doe het wel met internet.