Fraudepreventie: Voorkom fraude

Kweek bewustzijn en verbeter de klantrelatie

Betalingsfraude is één van de grootste zorgen voor een webwinkelier. Die zorg is al minder bij betalingen via creditcard. Immers, in veel gevallen krijgt u het bedrag van de aankoop gewoon overgemaakt en de creditcardmaatschappijen mogen het verder oplossen. Maar wat als zij toch bij u aankloppen?

Tekst: Erik van de Nadort

Cijfers over betalingsfraude lopen uiteen. Financiële instellingen praten niet graag over wat er fout kan gaan in de door hen aangeboden betalingsmanieren. Maar dat het gebeurt mag duidelijk zijn. Vooral aanbieders van luxeartikelen, ofwel de duurdere producten, zijn het slachtoffer.

Gedeelde verantwoordelijkheid
Voorheen was de webwinkelier het enige echte slachtoffer van creditcardfraude; de fraudeur kwam er vaak mee weg, de kaarthouder kreeg zijn geld netjes teruggestort en de creditcardmaatschappij eiste dat bedrag op bij de winkelier. Dankzij certificeringen als MasterCard SecureCode en Verified by Visa heeft de online-handelaar nu veel meer bescherming. Door een extra authenticatie te vragen aan een klant, vervalt niet alleen de verantwoordelijkheid van de winkelier, het aantal fraudegevallen daalt zelfs.

'Met de juiste onderwijzing leert men beter met gezonde achterdocht om te gaan'

Er gaan in Nederland steeds meer stemmen op voor een meer gedeelde verantwoordelijkheid. Door middel van extra authenticatiehandelingen, een pincode, e-calculator of iets dergelijks, worden aankopen op het internet een stuk veiliger. De creditcardmaatschappij moet de nieuwe passen uitreiken, de webwinkels moeten de extra authenticatie aanbieden en de consument moet de tools gebruiken. Op die manier dragen zowel de kaarthouder, de creditcardmaatschappij als de winkelier zorg voor een veilige transactie.

Maatregelen
Henk van der Heijden, managing director Benelux van Comsec Security Consulting, ziet vooral meer verantwoordelijkheid voor de consument snel dichterbij komen: 'Iedereen is vrij in het doen van aankopen bij alle webwinkels. Met een uitgebreidere authenticatie zal dit veiliger worden. Maar er is een discussie gaande over in hoeverre de consument verantwoordelijk is, zolang hij niet verplicht is deze middelen te gebruiken. Weinig mensen betalen met hun creditcard in een twijfelachtige fysieke winkel. Dit zou ook moeten gelden voor twijfelachtige sites. Doen ze dit wel, dan zouden ze zelf aansprakelijk moeten zijn.'

Om zelf minder risico te lopen, maar ook om een extra dienst aan uw klanten te leveren, is het aan te raden de nodige maatregelen te nemen. Preventiemogelijkheden zijn er in overvloed en in te delen in twee categorieën: kredietmanagement en detectie.
In het eerste geval wordt de kredietwaardigheid van nieuwe kopers gecontroleerd. Aan de hand daarvan ontstaat een risicoprofiel. In Twinkle 1 februari 2007 is hier al aandacht aan besteed.

Bewustzijn
Wat betreft detectie volgen de ontwikkelingen elkaar snel op. Eén van de meest recente oplossingen hiervoor is het gebruiken van IP-adressen. Ogone is hierin bedreven met de nieuwe Fraude Detectie Module (lees kader). Hierbij wordt gezocht naar opvallende verschillen in een aantal criteria, zoals het land van uitgifte van een creditcard en het land van het gebruikte IP-adres. Als een combinatie van criteria niet aan de voorwaarden voldoet, wordt het risiconiveau van de transactie automatisch verhoogd.
Waar het bij fraudepreventie vooral om draait is bewustzijn, zowel bij de consument als bij de winkelier. Van der Heijden: 'Een gezonde achterdocht is aan te bevelen, maar met de juiste onderwijzing leert men hier beter mee om te gaan. Daar ligt een taak voor zowel de financiële instellingen als webwinkels.'
Peter de Caluwe, sales director bij Ogone, trekt de relatie nog verder door: 'Het moet voor consumenten duidelijk worden wat de werkelijke gevaren zijn, maar juist ook hoe men wél veilig gebruik kan maken van webwinkels. In dat opzicht kan een goede fraudedetectie zelfs bijdragen aan een betere relatie tussen winkels en klanten. Je kunt klanten bijvoorbeeld op een whitelist plaatsen en een vereenvoudigd aankoopproces bieden.'

De handelaar moet leren inzien hoe zijn manier van werken overkomt op de consument en hoe hij risico's zoveel mogelijk kan verkleinen. Daarmee wordt niet alleen de kans kleiner dat hij het slachtoffer wordt van fraude, maar vergroot hij mogelijk ook nog zijn omzet.

----
Fraude Detectie Module
Met de Fraude Detectie Module van Ogone kan een winkelier zelf een aantal criteria bepalen waarop het risiconiveau van een transactie wordt bepaald. In veel gevallen zullen dit gegevens zijn als naam, klantnummer en creditcardnummer. Na analyse krijgt de transactie een risicocijfer, op basis waarvan de aankoop realtime is tegen te houden. Een tussenweg is om de goedkeuring over te laten aan de winkelier. Die kiest dan zelf om de transactie door te zetten of een extra controle uit te voeren. Dit kan bijvoorbeeld door middel van een bevestigingsfax of telefonisch contact.
Het zelf instellen van de criteria heeft als voordeel dat het detectie-systeem op de eigen situatie kan worden aangepast. Een handelaar in luxegoederen moet alert zijn op meer dan tien aankopen per week met dezelfde creditcard van hetzelfde IP-adres. Bij een online-muziekzaak is dat minder verdacht. Aan de andere kant moet bij iedere winkelier de bellen gaan rinkelen als er vanaf hetzelfde IP-adres aankopen worden gedaan met veel verschillende creditcards. 'Het voordeel van een dergelijke aanpak is dat de winkelier niet langer bij elke transactie hoeft stil te staan', zegt Peter de Caluwe, sales director bij Ogone. 'Er wordt alleen actie van hem verlangd in geval van een verhoogd risiconiveau.'

Dit artikel verscheen eerder in Twinkle 3- 2007