Stadsbewoners in New York City moeten mogelijk een toeslag voor pakketbezorging gaan betalen. Volgens een nieuw wetsvoorstel zouden New Yorkers 3 dollar moeten betalen voor pakketten met online bestelde producten, met uitzondering van medicijnen en voedsel.
De initiator van dit wetsvoorstel, parlementslid Robert Carroll, stelt dat de vergoeding voor online shopping jaarlijks ruim 1 miljard dollar zal opleveren. Dit geld wil hij inzetten ‘om de exploitatiekosten van bussen en metro’s in de stad New York te financieren’ en zo de Metropolitan Transportation Authority draaiende te houden. Laatstgenoemde organisatie draagt zorg voor het openbaar vervoer in NY en verkeert naar verluidt in grote financiële problemen als gevolg van de coronapandemie.
Carroll is verder van mening dat het wetsvoorstel ook stadsbewoners aanmoedigt om lokaal te winkelen en daarmee de hoeveelheid bestelwagens en afval die online retailers creëren, te verminderen. ‘Kerstmis komt niet slechts één keer per jaar, maar elke dag.’
Wereldvreemd voorstel. Ik snap het verband ook niet met het OV, waar het opgehaalde geld heen gaat.
Begrijpelijke gedachte. Wat er niet bijstaat, is dat de indiener van het wetsvoorstel verwacht dat mensen dan bewuster gaan bestellen. Dus niet elke dag een pakje bij Amazon of your local dealer, maar 1 keer in de week 5 pakjes tegelijk. Dat scheelt vervoersbewegingen. Ook moeten we bedenken dat het in New York normaal is om even een pak melk te laten bezorgen, en een uur later een pizza. Gaat hier ook gebeuren, wacht maar af. In de VS neemt het verzet van burgers tegen reuzen als Amazon, Walmart, Instacart en Kroger steeds meer toe. De arbeidsomstandigheden van bezorgers en orderpickers zijn erbarmelijk, en de druk op de (publieke !) infrastructuur is soms ondraaglijk. Dus ik snap de achtergrond van dit wetsvoorstel wel. Ik vloek vast in eigen kerk, maar een feit is dat online winkelen en vooral de last mile steeds meer belastend is voor milieu en economie. Willen we met ons allen niet in onze eigen e-commerce voet schieten, dan zullen we ook in Europa na moeten denken over een eerlijke verdeling van de kosten, over fair pricing. Want zeg nu eens, je bestelt voor 1 euro wat bij Aliexpress, of voor iets meer bij Amazon. Om het bij jou thuis te krijgen, zorgen we met ons allen voor goede wegen, voor een afvalverwerkingsysteem, voor een sociaal vangnet voor bezorgers en orderpickers etc. etc. Daar dragen de online reuzen op geen enkele wijze in verhouding aan bij. Sterker nog, als t even kan ontvluchten ze de belastingbetaling aan de Europese landen. In de landbouw is er intussen al een vergelijkbare, fundamentele discussie over de verdeling van de kosten. Want alle bestrijdingsmiddelen etc. die onze (publieke!) bodem verontreinigen, die kosten worden gedragen door de belastingbetaler. Niet door de producenten. Daarom is het voedsel eigenlijk te goedkoop, net zoals het bezorgen van online aankopen dat is. In beide gevallen worden de kosten niet een op een doorberekend, maar afgewenteld op de samenleving. Dus deze fair pricing discussie mag zo langzamerhand ook wel eens gevoerd worden als het om online gaat. Het wetsvoorstel in New York is daarom een goede aanzet. Ik verwacht iets dergelijks binnen 2, 3 jaar ook op de Europese politieke agendas.