Durf relaties te verwijderen

Er bestaat een zekere vrees om e-mailadressen te verwijderen uit een adressenbestand. Ontvangers waarbij geen respons wordt gemeten, zouden immers de volgende mail wel kunnen openen. Of door het zien van uw naam in de inbox toch weer even aan u denken.

Misschien lezen ze de mail wel, ook al registreert uw systeem dat niet. En waar trekt u de grens? Wanneer is iemand zolang niet-responsief dat u hem ongevoelig verklaart voor uw marketingcharmes?

Tekst: Michael Linthorst

Één jaar. Voor de meeste producttypes is het veilig om te zeggen dat als u één jaar geen kliks, geen impressies en geen andere interactie met een contact heeft gehad, hij geen interesse meer heeft in uw winkel. Met een minimum van tien mailings in die periode, kunt u dit beschouwen als een goede vuistregel. Zeer waarschijnlijk belanden uw mailings aan deze contacten ongelezen in de vuilnisbak, direct in de spamfolder of in een inbox die nooit meer wordt gelezen.

Nadelig
Durf deze ontvangers te verwijderen uit uw verzendlijst. Zo aan het begin van 2010 is een zeer geschikt moment. Deze contacten zijn u tot last: ze kosten u verzendkosten van de e-mails, hun non-respons vertekent uw e-mailresultaten op negatieve wijze, ze vervuilen uw databestand en ze verstoren uw verzendreputatie waardoor uw mailings een hoger risico lopen om in spamfolders terecht te komen.

Final check
Als u nog huiverig bent om contacten te verliezen, maak de groep dan in ieder geval inzichtelijk. Vervaardig een selectie op uw databestand via de e-mailresultaten. Filter hierbij degene eruit die al een jaar - of tien mailings - geen enkele respons hebben gegeven. Stuur deze lijst een controlemail. Kies een afzendernaam, onderwerp en vormgeving die volledig afwijken van uw reguliere communicatie. Stel een beloning in het verschiet of verzin een andere, ultieme trigger om deze stille groep tot actie aan te sporen. Wie nu nog niet reageert, moet u toch echt durven los te laten.

Michael Linthorst is directeur van Copernica Marketing Software.

Dit artikel verscheen eerder in Twinkle 1-2010.