Nieuws overnemen uit dagbladen: knipseldienst 2.0

Iedere ochtend bij de koffie staat de verse krant op de iPad. Als ik een mooi nieuwtje zie, dan deel ik dat via social media. Als het een echt journalistiek pareltje is, dan maak ik een samenvatting voor mijn eigen weblog. Ik neem de kop van het artikel met wat tekstregels, noem de journalist en link dan naar website van het dagblad. Ere wie ere toekomt.

Dagbladen jagen nu achter bloggers die nieuws delen met hun achterban. Frankwatching berichtte daarover. Ik kreeg een claim met een stevig schikkingsvoorstel van de juristen van dagblad Trouw van enkele honderden euro's. En ik ben niet de enige. 

Prikbord
Vroeger knipte ik zo’n artikel uit de krant en dan hing ik het op een prikbord van de universiteit. Het waren mijn knipsels uit mijn krant. Ik maak graag reclame bij mijn studenten voor de serieuze dagbladen.

Over mijn claim schreef ik een opiniestuk in de Volkskrant. Mijn motto: delen levert je zoveel meer karma op. Met de huidige beperkingen op het overnemen of zelfs maar verwijzen naar krantenartikelen en de dringende brieven van de juristen, snijden de dagbladen zichzelf diep in hun eigen vingers.

Ik wil dat mijn studenten weer serieuze dagbladen als NRC, Volkskrant en Trouw lezen in plaats van de Metro te scannen. Maar, hoe doe je dat als het nieuws achter slot en grendel gaat? Het zou toch jammer zijn als die mooie dagbladen daardoor in de vergetelheid raken!

Laurens Verhagen van De Volkskrant maakte onlnags bekend dat alles online komt en deelbaar wordt. Abonnees zijn de beste ambassadeurs.

Rechten
Gebruik nooit een foto van internet voordat je weet wie de rechten van die foto heeft. Je krijgt geheid een claim van de juristen van Getty Images aan je broek. En terecht! De fotograaf heeft zijn werk gedaan en verdient hiervoor alle ‘credits’. Getty Images was het eerste bedrijf dat online licenties voor beelden verkocht en is nu toonaangevend binnen de sector.

Koop-een-quote: knipseldienst 2.0
Ik lever graag een bijdrage aan het behoud van goede media en onderzoeksjournalistiek. Daarom betaal ik voor die kranten als abonnee. Ik snap dat toestemming nodig is. Maar nieuws op een blog heeft alleen waarde voor de lezers als het nieuws nog vers is. Dat kan niet wachten op schriftelijke toestemming. Dat is zo 1998.

Wat is er makkelijker dan, net als bij de foto’s van Shutterstock en Getty Images, af te rekenen met een simpele betaal-per-quote. Denk als Spotify. Ik betaal graag een paar eurotjes voor een waardevolle link met een quote. Het is onnodig om te melden dat de claim van Trouw vooral in de zakken van juristen verdwijnt. De journalist krijgt hiervan niets, de uitgever een fooi. Dat is toch zonde van het geld?

Dit moet toch een succesvol businessmodel kunnen zijn voor de dagbladen? Delen levert dan niet alleen meer karma op, maar ook veel meer geld...