Mijn partner zit onverwacht op de bank. Een stoere durfkapitalist kreeg eurocrisispaniek en trok het financiële infuus uit het bedrijf waar hij met veel plezier werkte. Einde oefening.
Zo snel mogelijk op zoek naar een nieuwe baan als product manager in een internationale e-business omgeving: 'Du mos sollicitere'.
Zoeken, zoeken en nog meer zoeken
De zoektocht is een kleine nachtmerrie. De informatie op de vacaturesites, -boards en -banken is hopeloos verouderd. De meeste vacatures zijn al lang vervuld en soms zelfs 4 of 5 jaar oud. De zoekfuncties leiden tot de meest bizarre voorstellen. ‘Ik wil geen secretaresse worden!’ Het is zoeken naar de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Wat is eigenlijk de kans dat de werkzoekende terecht komt bij juist die passende vacature?
Solliciteren via online formulieren en het doorsturen van LinkedIn-links is ‘fire and forget’. Je hoort er letterlijk niets meer over: geen bevestiging, geen reactie en geen afwijzing. De meeste bedrijven en wervers nemen niet de moeite om even te reageren.
Mooie vacatures zijn vaak bij meerdere headhunters ‘no cure, no pay’ uitgezet. Dat leidt regelmatig tot grote verwarring. Hij is al een keer door drie verschillende headhunters voor dezelfde vacature voorgesteld.
Schot hagel
Er zit dus niks anders op dan ook maar met een schot hagel te reageren op al die vacatures; hoezo de perfecte ‘match’? Met het enorme aantal reacties dat je zo krijgt kun je als bedrijf natuurlijk niets anders doen dan een steekproef nemen uit de sollicitaties en met korte telefonische interviews een eerste selectie maken. Is dat nu echt efficiënt? En, krijg je zo echt de beste collega’s met wie je aan de toekomst gaat bouwen?
Arme bedrijven
De zoekende bedrijven moeten zich echt zorgen maken. Komt hun mooie vacature, waarvoor ze toptalent zoeken, wel in beeld bij die ene passende kandidaat? Het lijkt nu even geen probleem met veel medewerkers die een nieuwe uitdaging zoeken. Maar dit wordt natuurlijk echt pijnlijk als straks de arbeidsmarkt voor toptalent krap wordt.
De online banenmarkt is failliet; niet effectief, niet efficiënt, schadelijk voor je imago als werkgever en uiteindelijk leidt het tot de verkeerde persoon op de verkeerde plek. Het Internet is hier zijn doel volledig voorbij geschoten.
Ik geloof er stiekem weer in dat het vertrouwde ‘old boys (of girls) network’ straks het beste zal blijken te werken…
Dag Walther,
De online techniek is inderdaad een overvolle snelweg wat dit betreft. De forse onbalans tussen vraag en aanbod is momenteel een doorslaggevende factor, niet alleen voor online, maar zeker ook voor de conventionele aanpak. Bedrijven krijgen te veel reacties op breed uitgezette vacatures waarbij de juiste kandidaat nauwelijks bereikt wordt. Dat laatste knelpunt is toch het beter benutten van de online mogelijkheden die wij tot onze beschikking hebben, maar dan gekoppeld aan de persoonlijke ervaring met kandidaten in de online netwerken.
Ik zie succesvolle mogelijkheden in de inzet van netwerken als LinkedIn, waar in de 1e of 2e graad (en dus op voorspraak van een ervaringsdeskundige met deze kandidaat) de juiste persoon gevonden kan worden. Dat gaat alleen goed als het eigen netwerk een focus kent (1000 vrienden wordt lastig te managen). Daarbij is het ook veel meer dan voorheen van belang goed te verwoorden waar deze kandidaat, naast de veelal goede CV's, qua karakter, cultuur en omgangsvormen aan moet voldoen om te kunnen passen.
Voor de kandidaten is het dus noodzaak zo scherp mogelijk via alle lijntjes op het net bekend te maken wat hij wil, kan en ambieert en het netwerk blijft voorzien van online prikkels. Daarbij is overigens een ondernemende aanpak (tijdelijk freelance, met een vaste aanstelling als stip op de horizon) een pré op de gangbare dienstverbandzoekers.
Succes met de zoektocht en de aansluiting op de juiste netwerken!
Hartelijke groet,
Gerbrand Goede
Gebrand,
Dank voor je zeer waardevolle suggesties. Linkedin lijkt tot veel beter resultaten te leiden; slimme personal branding.
Blijft wel een feit dat we soms zien dat er meer dan 50 kandidaten zich (al) hebben aangemeld voor en functie. Het spreekwoordelijke 'schot hagel'.
Walther.
Beste Walther,
Ik heb in mijn zoektocht naar vacatures ondertussen ervaren dat je misschien beter de filters op de websites van de jobboards als die van de recruiters kunt gebruiken. Denk daarbij vooral aan het gebruik van de datum \ ouderdom. Verder merk ik vaak dat je soms geen of meerdere specifieke zoekwoorden moet invoeren. Bij het woord controller zie je bij verschillende jobsites vaak vacatures die niets te maken hebben met business of financial controller.
De ergste website vindt ik trouwens de website van werk.nl (UWV) dan krijg je een email met de meest recente vacatures volgens hen en soms als je doorklikt kunnen ze de hele vacature niet vinden of soms is de vacature al verlopen of staat totaal niet op de website waar je naar wordt doorgelinkt.
Wat ik merk is dat bij het plaatsen van vacatures het toch vaak ontbreekt aan informatie die voor jou als sollicitant belangrijk is zoals wie is de werkgever, waar is de uiteindelijke werkgever gesitueerd, wat is de salarisrange en voor hoeveel uur. Vooral recruiterorganisaties hebben er de hand in om bij beschrijving van de onderneming de sector te benoemen van de opdrachtgever zoals FMCG en daar moet je het dan mee doen als omschrijving van het bedrijf. De rest van de beschrijving gaat dan over de recruiterorganisatie.
Walther,
Helaas heb je voor 100% gelijk!
Bob
Iemand nam de moeite voor aan 'fact check' op mijn column. Leesbaar!
http://recruitmentmatters.nl/2012/10/18/is-de-online-banenmarkt-failliet/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter