Op de site van Emerce las ik onlangs een artikel over wijn en e-commerce dat gebaseerd was op een onderzoek van Kitty Koelemeijer, hoogleraar aan de Universiteit van Nijenrode. Dit stuk moest de ware reden vertellen waarom de online-wijnverkoop nog niets voorstelt.
Ik was niet onder de indruk. Het stuk zat vol met feitelijke onjuistheden en verkeerde conclusies. Na 8 jaar hands-on ervaring met wijn en e-commerce zie ik wat anders. Als je een lange adem hebt, lees dan even mee.
Amazon.com
Het heeft de online-wijnmarkt geen goed gedaan, dat Amazon.com zich hieruit vroegtijdig heeft teruggetrokken. Doordat Amazon afhaakte, ontstond de algemene indruk dat de online-wijnhandel vast niet rendabel zou zijn. Ik wil niet zeggen dat het wél rendabel zal zijn, echter het terugtrekken van Amazon.com heeft met hele andere zaken te maken.
Sinds de drooglegging is alcoholverkoop in de VS aan strenge juridische regels gebonden die interstate shipping erg lastig en soms zelf onmogelijk maken. Door middel van allerlei compliance tools, kunnen online-wijnhandelaren in de VS prima ‘interstate shipping’ organiseren. Voorbeelden van wijnsites die dit prima geregeld hebben zijn Wine.com en Vinfolio.com.
De werkelijke reden dat Amazon.com zich terugtrok had te maken met het feit dat het business model van Amazon.com gebaseerd is op leveringen uit andermans voorraden. Amazon.com doet eigenlijk alleen maar aan consignatieverkoop. Consignatieverkoop van alcohol is echter verboden in de VS. Er waren desondanks diverse complexe ‘work-arounds’ te bedenken die het alsnog mogelijk hadden kunnen maken. Voor Amazon.com bleek het afbreukrisico echter te groot en men besloot alsnog af te zien van dit avontuur. In de periode dat Amazon op het punt stond de online-wijnverkoop af te blazen ging ook nog eens NVL, hun fulfilment partner, failliet.
Fulfilment
De conclusie in het Emerce-artikel dat de online-wijnhandel wacht op dozenkopers is onzin. De constatering dat online-wijnhandelaren alleen per dozijn leveren is volstrekt onjuist. Leveringen per dozijn heb ik überhaupt nog nooit gezien, maar de onderzoeker bedoelt waarschijnlijk per doos in plaats van per dozijn. Levering per doos kwam 4-5 jaar geleden veelvuldig voor, echter vandaag de dag zijn er meer wijnwebwinkels die per fles orderpicken dan per doos.
Dit heeft niets te maken met software, maar met het feit dat webwinkels niet wensen om te pakken als de wijnorders verzonden moet worden. Echter, niet-omgepakt wijn verzenden (m.a.w. verzenden in de doos van de wijnproducent) is vragen om moeilijkheden. Systeemvervoerders kunnen dit niet tot nauwelijks aan. De meeste webwinkels versturen vandaag de dag hun wijnen met systeemvervoerders die gespecialiseerd zijn in het versturen van wijn naar consumenten. Aangezien er dan toch omgepakt moet worden, is het orderpicken per fles al een stuk eenvoudiger geworden.
Dat neemt niet weg dat orderpicken per fles nog steeds lastig is. Er zijn maar weinig logistieke dienstverleners die in staat zijn wijnflessen per fles te orderpicken. Simpele reden: alleen de flessen van zeer grote producenten hebben EAN-codes. De wijnen van het overgrote deel van de wijnproducenten hebben gen EAN-codes. Het is voor webwinkels dus heel moeilijk om hun logistieke processen op te schalen, omdat orderpicking alleen maar kan plaatsvinden door iemand die verstand heeft van wijn. Daar hebben we meteen al de eerste moeilijkheid voor deze branche te pakken.
Long tail van winkels in plaats van long tail aan producten
In de afgelopen twee tot drie jaar is het aantal wijnwebwinkels explosief toegenomen. Shopping software is een commodity geworden en iedereen kan tegen overzichtelijke kosten een website met winkelwagenfunctionaliteit online krijgen. Dit is meteen de volgende reden waarom wijnshopping online nog niet geëxplodeerd is maar alleen maar langzaam organisch groeit.
De groei van de online-wijnmarkt is gebaat bij de exploitatie van een business model op basis van de long tail. De markt is nu eerder een long tail aan wijnwinkels in plaats van een long tail aan producten op één plek. Daar komt nog eens bij dat de uitbaters van al die honderden shopjes totaal geen verstand hebben van e-commerce en online-marketing. De eigenaren zijn doorgaans wijn-hobbyisten die denken dat als je zeventig prachtwijnen in je broddelsite met winkelwagenfunctionaliteit zet, dat de verkopen dan vanzelf gaan. Forget it!
Verstand van wijn hebben de verkopers allemaal. Verstand van e-commerce totaal niet. Het gevolg is dat er niet vier of vijf grote toonaangevende onine-wijnverkopers zijn die vele duizenden producten in hun, op best e-commerce practises gebaseerde, shop aanbieden, maar duizend 'broddelwerk webshops' waar de shopping experience voor consumenten rampzalig is.
Businessmodel-innovatie in de keten
Een andere oorzaak voor de achterblijvende online-wijnverkoop is het gebrek aan businessmodel-innovatie. De reden dat er geen ‘long tailers’ kunnen ontstaan in deze markt heeft te maken met de starre houding van de gevestigde entiteiten in de waardeketen. Businessmodel-innovatie is hen vreemd en daarom blijft alles bij het oude. Wijnproducenten kunnen alleen maar denken in kaders waarin importeurs hun klanten zijn.
Misschien moeten producenten wel klant worden van de retailers? Jaja, je leest het goed. Draai de waardeketen maar eens om!
De enkelingen die het e-commerce vak binnen de wijnmarkt wél snappen moeten gigantische veel moeite doen een long tail businessmodel te realiseren. Dit kost veel tijd en veel investeringen in de juiste e-commerce tools. Bovendien dien je aardig wat geld te verbranden ten behoeve van marketingcommunicatie.
'Branded searchers' versus 'browsers'
Wie koopt er nou wijn online? Wat zijn de kenmerken? Kitty Koelemeijer stelt dat de online-wijnkoper een man van middelbare leeftijd is met een gemiddelde smaak. Dit vind ik erg kort door de bocht. Ik kan veel voorbeelden geven die juist het tegenovergestelde bewijzen.
Zoals in elke branche heb je consumenten die precies weten wat ze willen kopen, de zogenoemde branded searchers en mensen die niet weten wat ze willen kopen, ook wel b rowsers genoemd.
'Ik zoek een shirt van Armani, ik zoek die ene plaat van Miles Davis, dat boek, of die Barolo uit het jaar 2001 van Elio Altare, etc.' Deze consumenten zoeken heel anders dan consumenten die op zoek zijn naar een shirt, een leuke plaat of een lekkere wijn bij de lamsbout. Consumenten die niet zo goed weten wat ze willen kopen, vertegenwoordigen een enorme grote groep binnen de wijnmarkt in tegenstelling tot in andere branches.
Voor consumenten die weten wat ze willen hebben is online-wijnkopen een ontzettende vooruitgang. Ik zal ook uitleggen waarom. In de hele wereld wordt er ontzettend veel (kwaliteits)wijn gemaakt. Tien jaar geleden hadden de liefhebbers die wisten wat ze wilden hebben nauwelijks toegang tot het overgrote deel aan kwaliteitswijnen dat geproduceerd wordt. De importeurs bepaalden wat er ingevoerd werd, niet de consumenten. Het resultaat was dat 99 procent niet verkrijgbaar was en men moest het doen met datgene wat de importeur aan het consumentenvolk voorschotelde. Jaar in, jaar uit. Net zoals vroeger de consument maar moest vreten wat er via Nederland 1 en Nederland 2 door de strotten van de tv-kijkers werd geduwd.
De consumenten die wisten wat ze wilde, wilden uiteraard meer keuze en door het Verdrag van Maastricht en internet kreeg de branded wine searcher ineens toegang tot veel en veel meer wijnen dan voorheen mogelijk was. De grootste omzetten worden dan ook gemaakt door wijnshops waar de branded searcher tegen een faire prijs de wijn kan kopen waar hij of zij naar op zoek is. De consumentloyaliteit zit voornamelijk in prijs en assortiment.
Er is echter een hele grote groep consumenten die niet weet wat ze wil hebben. Anders dan in andere branches is kooponzekerheid een zeer belangrijke factor. Consumenten zijn banger voor een wijnmiskoop dan voor een miskoop van een boek, muziek of shirtje. De kunst bij wijnverkoop is die onzekerheid te reduceren bij de koper. Dit is alleen mogelijk met zeer geavanceerde zoeksystemen binnen je wijnshop of 1:1 persoonlijk advies. Geavanceerde zoeksystemen binnen je wijnshop kosten veel geld en dat is nou net niet wat die vele honderden wijnverkopers over hebben voor een goede online-wijnshop. Men wil niet meer investeren dan 2.00 euro per jaar voor een shopje, waar een investering van 25000 euro zinvol zou zijn teneinde deze doelgroep te kunnen bedienen. Men kiest er dan voor om online (lees: via email) 1:1 te blijven adviseren. Stel je voor dat Bol.com elke klant 1:1 zou moeten adviseren. Dan kan die business case ook gelijk de prullenbak in.
Fiscaal monster
Dan heb ik het verder nog niet eens over de enorme complexe Europese wetgeving aangaande afstandsverkopen van accijnsgoederen. Dit is niet zo zeer een reden waarom de online-wijnmarkt nu nog niet explosief gegroeid is, maar het is wel een reden waarom het de komende jaren eveneens niet explosief zal groeien. Geen enkele online-wijnhandel in heel Europa, op een paar na, houdt zich aan de wet. Zodra iemand uit België een fles wijn in een Nederlandse wijnshop koopt, dan moet de Nederlandse wijnshop, de Belgische btw en de Belgische accijns in rekening brengen en deze eveneens in België aangeven en ook in België betalen. En dat mag de online-wijnhandelaar dan meteen regelen voor alle 27 EU landen. Consumenten uit andere EU-landen uitsluiten van levering is eveneens verboden. Je kan hooguit de verzendkosten naar België zo'n 300 euro per doos maken om te voorkomen dat je orders uit België krijgt.
99,9 procent van alle online-wijnwinkels kan dit niet. De Belgische fiscus is een half jaar geleden een pilot gestart waarbij begonnen is met het ophalen van btw bij Nederlandse online-wijnwinkels. Dit was voor hen zo'n succes dat deze pilot een vervolg gaat krijgen waarbij alle Nederlandse online-wijnhandelaren en Duitse online-wijnhandelaren een audit aan hun broek krijgen. Onlangs kreeg ik van de Nederlandse fiscus te horen dat de Nederlandse Belastingdienst dit eveneens wil gaan oppakken.
Dit betekent dat alle online-wijnhandelaren hun wijnshop kunnen gaan aanpassen of helemaal opnieuw kunnen laten bouwen. Dat dit de groei van de online-wijnhandel niet ten goede komt, moge duidelijk zijn.
Tot slot
De wijnmarkt zit kort gezegd vol met consumenten die niet exact weten wat ze willen kopen en die behoefte hebben aan advies, als onzekerheidsreductie. Een long tail van matige tot slechte shops zorgt niet voor deze onzekerheidsreductie, waardoor de explosieve groei uitblijft. Een long tail shop zou in staat geacht moeten worden de juiste online-winkelervaring te bieden, maar daarvoor heeft hij de wijnproducenten en de importeurs nodig. Door gebrek aan businessmodel-innovatie blijft die steun uit en moeten de beoogde ‘long tailers’ zelf veel risico nemen en/of diepe zakken hebben om deze positie in te kunnen innemen.
Het zijn allemaal zaken die niet zo snel zullen veranderen. De complexe internationale btw en accijnswetgeving biedt nog een extra toekomstige uitdaging. Het moge duidelijk zijn dat de online-wijnmarkt de komende jaren nog zal voortsjokken zoals een oude wijnboer in zijn wijnvelden.
De gemiddelde verkoopprijs van wijn in Nederland is nog geen drie euro per fles. Vinologix rekent een slordige zes euro extra voor de bezorging van een individuele fles, als ik het goed begrijp. Distributie per dozijn kost zestig eurocent per fles. De conclusie lijkt me nogal wiedes.
Beste Toine,
Over welke conclusie heb je het?
In jouw stuk concludeer je bijna letterlijk dat de online wijnmarkt niet op gang komt omdat deze wacht op dozenkopers. Dit vanwege het feit dat bij webwinkels alleen maar per doos de wijn afgenomen kan worden.
Ten eerste klopt je aanname niet (zie mijn artikel) en als het al zou kloppen, dan probeer je met hele grote stappen snel thuis te geraken. Je koppelt zaken aan elkaar die niet te koppelen zijn en je telt X en Y bij elkaar op. De analyse is, met alle respect overigens, weinig fundamenteel.
Het volgende moet je even weten:
Bijna 90% van het wijnvolume wordt verkocht in de supermarkten. Daar worden ook de lage prijzen per fles betaald. Daar koop je wijn als 'bevarage', net als bier of cola.
Ik schat dat ongeveer 75-80% van de wijnomzet bij de supermarkten gemaakt wordt. Dat houdt in dat er nog zo'n 20-25% van de omzet elders valt.
Natuurlijk ben ik het met je eens dat online wijnverkoop het supermarktsegment niet zo snel zal vervangen. Wellicht voor een klein deel maar dan moet er online een andere vorm van value te verkrijgen zijn. Die paar flesjes van 3 euro bij de boodschappen ga je niet zo snel online bestellen zonder extra incentive. Eens.
Het gaat in mijn verhaal over de (kwaliteits)wijnen die 10 jaar geleden alleen maar bij de slijter, de wijnspeciaalzaak, proeverijen, etc verkocht werden. Ik maak mijn analyse op dat specifieke marktsegment. Nog steeds goed voor 20-25% van het omzetvolume. In dat marktsegment is de gemiddelde prijs die men voor een wijn betaalt beslist geen 3 euro en gaan de conclusies die jij probeert te maken niet op.
Dat het allemaal langzaam gaat met wijn online, ben ik ook 100% met je eens (al denken de spciaalzaken en slijters daar heel anders over...). Alleen de reden van deze trage marktverschuiving is een hele andere dan jij de mensen probeert te laten geloven in jouw stuk.
beste groeten
Ralph
In welk licht moeten we de stappen plaatsen die door de Sluitesunie enige tijd geleden zijn gezet om de wijnspeciaalzaak te beschermen tegen de online verkoop van wijn? De slijters waren van mening dat het stil is in de winkel vanwege de online verkoop. Hoe moeten we dit rijmen met de conclusie van de professor van Nyerode? Ik heb de indruk dat het onderzoek rammelt obv wat ik op Emerce lees. Het komt niet overeen met de werkelijkheid.
Beste Pieter
Ik denk inderdaad dat het salesvolume van de online wijnverkoop best fors is. Getuige hiervan zijn inderdaad de stappen die de Slijtersunie heeft gezet wapperend met Wetsteksten uit de Drank- en Horecawet.
Blijft echter onverlet, dat de groeisnelheid van de online wijnverkoop niet dezelfde curve doormaakt zoals dat gegaan is in andere branches. De reden daarvan heb ik boven beschreven.
Een longtailer kan nou eenmaal niet 10.000+ SKU's op voorraad nemen. Dat is het recept om heel snel failliet te gaan. Kijk maar eens naar de problemen die grote wijnshops als Wine.com en 1855.com gehad hebben.
Wijnimporteurs werken niet mee omdat ze bang zijn de longtailers in het zadel te helpen. Ze zijn bang dat ze op een gegeven moment uit de keten geschopt worden. Onterechte angst, want de importeur wordt klant van de retailer en niet andersom. Daarom mijn oproep tot business model innovatie bij de gevestigde entiteiten.
Helaas ben ik daar alleen wat cynisch over....
Hallo Ralph,
Keiharde conclusies die ik eigenlijk allemaal alleen maar kan onderschrijven.
Als communicatiemaker heb ik mij gericht tot de groep van kleine importeurs, toen ik als kleine importeur (dat doe ik ook) meedeed aan een groot evenement, georganiseerd door Perswijn.
60 kleine wijnimporteurs gaven een gezamenlijke proeverij, dus ik dacht. Daar kan ik op meerdere vlakken wat mee. We gaan eens wat proberen.
Ik heb 25 filmpjes gemaakt voor individuele kwaliteitswijnen. Mooi geworden. Iedereen blij.
Voor wie wil kijken, ze staan op http://www.vimeo.com/album/1345276
Maar het is een moeilijke groep ondernemers. Zoals je zegt. Ze hebben allemaal verstand van wijn. Maar marketing, e-commerce, presentatie is er eigenlijk niet bij. De noodzaak om daarin te investeren ontbreekt bij een groot deel van deze groep. Daarnaast is hiervoor geen budget aanwezig of beschikbaar.
Een groot deel van de bijzondere wijnen komt echter wel uit deze hoek.
Ook alle andere (fiscale) haken en ogen maken het doen van zaken op internet een drama. Europa is ook hier nog heel ver weg.
Ik onderschrijf dus ook je conclusie, het zal nog wel even bij het oude blijven. Ondertussen werk ik ook nijver aan een wijnwebwinkel, in de geruststellende zekerheid dat ik het daar voorlopig toch mee zal moeten doen op het wereldwijdeweb.
Beste Ralph, ik ben het volledig met je eens en waardeer het enorm dat je met goed onderbouwde argumenten je visie met ons deelt. Wat ik me overigens eigenlijk afvroeg is of er een algemeen cijfer bekend is of aangenomen mag worden dat aangeeft hoe groot de werkelijke online wijnomzet in Nederland is. En wat bedoel je eigenlijk met het omdraaien van de waardeketen? Een producent die klant wordt van de retailer? Bedoel je dat de producent dan ook gaat betalen aan de retailer om zijn wijn te verkopen? En de consument betaalt dan de producent? We moesten maar een verder praten...gr Emilio
Hoi Emilio,
Omdraaien van de waardeketen betekent voor mij dat klant en leverancier relaties omdraaien.
IN de waardeten is het nu gebruikelijk dat de producent leverancier is van de importeur en de importeur leverancier is van de retailer. Wat er geleverd wordt is wijn en daar krijgt de leverancier geld voor van de klant.
Ik stel voor het om te draaien. De retailer gaat schapruimte verkopen aan de producent of importeur. M.a.w. de retailer is dan niet meer klant van de importeur (dmv het afnemen van wijn), maar de importeur of producent wordt dan klant van de retailer. De retailer biedt schapruimte aan waar de producent of importeur zijn wijnen in kan plaatsen. Hoe de betalingen dan verlopen is niet zo relevant. Dat zijn processen en hebben niets met de waardeketen te maken.
Dat moet toch makkelijk te testen zijn. Vinologix stelt z'n logistieke capaciteit ter beschikking; Jumbo z'n nieuwe webslijterij. Leveranciers pushen hun wijn zelf vooruit in die keten - net zoals dat zou gebeuren in de opzet van Amazon en NVL.
Wie betaalt wie? In de opzet van Amazon/NVL bleef meen ik 47% van de verkoopprijs hangen in de keten. Dat suggereert onderlinge verrekening na verkoop. Je kan ook en storage fee rekenen voor de opslag en een marketing fee voor de shopfront, als de markt daar rijp voor is.
Overtuig je je leveranciers, dan heb je de keten omgedraaid. Een nieuw businessmodel: terug naar push! En als je dan na een jaar enorme verkoopsuccessen* meldt, eet ik een gepocheerde versie van Emerce met de vermaledijde analyse op.
* tip: Amazon was ook van plan lage bezorgkosten in rekening te brengen
Beste Toine
1) supermarkten werken grotendeels al via dit business model
2) zie mijn eerste reactie op jou hierboven: ik heb het niet over het supermarktsegment waar voornamelijk de enorme grote wijnproducenten als Gallo of Constellation hun brands naar binnen duwen. Die zijn daar wel voor te porren. Dat zijn bedrijven die vergelijkbaar zijn met Coca Cola of Carlsberg. Ik heb het over een hele andere groep. Meer dan 95% van kwaliteitswijnproducenten is domestic georienteerd. Die exporteert niet eens. Die komen namelijk niet in de distributieketens. Ze komen allemaal met hetzelfde kontverhaal de trechter binnen gerend. Tja, dan kun je op je vingers natellen dat dat niet gaat werken natuurlijk. Juist deze groep moet de keten omdraaien. Maar dat durven ze niet. Erg jammer, want het risico is erg laag. Als ze al 5-10 doosjes met samples opsturen naar het buitenland naar potentiele importeurs (die hen toch niet willen hebben) zijn ze al meer geld kwijt. Maar ze blijven stug volhouden in de hoop dat ze ooit een importeur tegen het lijf lopen waar ze een duurzame export relatie mee aan kunnen gaan. De praktijk leert dat deze nooit langskomt en met een beetje mazzel worden ze geimporteerd door een meneer die in het dagelijkse leven verzekeringsagent is in Waalwijk-West en wat wijntjes importeert voor vrienden, familie en buurtgenoten. Na 2 jaar bloedt de relatie dood en de producent kan weer opnieuw beginnen. En toch blijven ze als een ezel dezelfde fuik inlopen.
3) Amazon wilde inderdaad 47% hebben. Althans, dat staat op mijn sheet die ik hier nu voor mijn neus heb. Dat is de sales presentatie van Amazon tbv het binnenhengelen van Napa Valley wineries. NVL had niets te maken met dat tarief. De wijn lag al bij NVL omdat de wineries dat gebruikte voor hun DTC (Direct To Consumer) en DTT (Direct To Trade) activiteiten. Amazon hoefde alleen maar hun systemen aan die van NVL te knopen. Net zoals BOL.com dat doet met CB.
4) waar haal jij vandaan dat Amazon lage bezorgkosten wilde rekenen? Wat is laag voor jou? De informatie die ik heb is dat kosten van consumer deliveries van wijn in de VS fors hoger zijn dan in Europa. Ik ben dus zeer benieuwd naar je bron.
Beste Toine,
Wanneer jij je een gepocheerde versie van Emerce gaat eten dan zorg ik voor flesje wijn. Bij VillaVino zijn we al jaren bezig om te zien hoe we het beste met de bezorgkosten kunnen omgaan. Het moet uit de lengte of uit de breedte komen. Voor lagere bezorgkosten, heb je meer marge nodig. Geloof me hogere prijzen is met de transparantie van internet geen uitnodigende optie. Daar valt een groot gedeelte vd markt over. Lage prijzen vindt men wel interessant, maar dan het liefst met lage bezorgkosten. Dit blijkt nog moeilijk te realiseren.
De broodnodige innovatie zoals Ralph terecht beschrijft, is nodig. De veranderingen gaan langzaam, terwijl de markt er is.
"Boeken, wijn, kleding, elektronica, muziek: we bestellen steeds vaker producten via het internet. In 2009 waren de onlineshops goed voor 77 miljoen pakketjes. Dat zijn er gemiddeld 300.000 per dag. Dit blijkt uit onderzoek van Blauw Research, in opdracht van brancheorganisatie Thuiswinkel.org:" volgens NOS.
Naar aanleiding van dit en vergelijkbare nieuwsberichten vraagt Emerce om een artikel over wijnverkoop online. Boeken, kleding, elektronica, muziek: dat groeit inderdaad allemaal. Zowel aan de bovenkant (luxe) als aan de onderkant (prijs). Maar wijn?
Laatst bekende schatting dateert van 2006: circa 0,5% van alle wijnomzet wordt online gerealiseerd. Er is geen enkele aanwijzing dat de online omzet sindsdien spectaculair toegenomen is. Waarom niet?
Michels wijst op het businessmodel van de wijnketen. Teveel tussenschakels, teveel complexiteit. Daar zit wat in, vandaar de aandacht voor NVL/Amazon in het artikel dat Emerce publiceerde. Die combinatie had veel efficienter een ruim aanbod aan wijnen aan een breed publiek kunnen verkopen dan de traditionele handel.
Wijn blijft echter een shopping good voor de meeste klanten. Dat haal je om de hoek, met de boodschappen. Voor liefhebbers is online een alternatief, ware het niet dat de bezorgkosten een bezwaar zijn. Die invloed verdijnt alleen wanneer ze genoeg bestellen. Dozen kopen. Niks mis met die waarneming.
De wijnhandel heeft echter lange tenen. "We bezorgen ook indivduele flessen", reageren boze shop owners. Dat loopt vast als een trein. "Dozijnen: waar gaat het over?" moppert Ralph. Voor zover ik weet is de carton met twaalf flessen nog steeds standaard, al worden er ook halve dozen verkocht. Het woord 'doos' zou zelfs weleens van 'dozijn' afgeleid kunnen zijn.
Nieuw of oud businessmodel: die online wijnhandel blijft marginaal in vergelijking met vrijwel elke andere sector buiten het typische shopping segment zolang het aantal dozenkopers beperkt is. Wil je groei, dan zal je meer dozenkopers moeten vinden. Tenzij je boxwijn gaat promoten. Maar dan heb je nog steeds dozenkopers nodig. Die conclusie blijft dus overeind. Evenals de observatie dat online wijn helemaal niet zo hard groeit.
Heeft iemand daar cijfers van?
Beste Toine,
Laat ik voorop stellen dat het van mij altijd harder mag, maar net zo min als de online wijnhandel exacte cijfers kan aantonen over de omvang en groei, kan jij je conclusies evenmin onderbouwen.
Laat de speciaalzaak vooral bestaan, daar kom ik ook graag en met mij velen. Echter de speciaalzaak moppert al jaren dat zijn omzet de deur uit loopt en dat zijn klanten online kopen. Dit heeft geleidt tot actie bij hun branchevereniging. De Slijtersunie is op meerdere fronten de strijd aangegaan. Verder loopt het aantal speciaalzaken steeds verder terug. Komt dit wellicht mede door de online handel?
Het aantal wijnwebwinkels groeit en volgens mij zijn het er veel te veel. Ik vraag mij af of de consument daarbij gebaat is. Tot het tegendeel bewezen is, kan je aannemen dat die groei in ieder geval mede veroorzaakt wordt omdat er "handel"is. Het leidt alleen tot zeer versnipperde omzet. Verder zie je de buitenlandse wijnwebwinkels toetreden tot de Nederlandse markt. Ik denk niet dat ze dat voor niets doen.
Verder zie dat supermarktketens of al online wijn verkopen of dat gaan doen. Ik heb nog geen supermarkt dat met de productgroep zuivel of vlees zien doen. Ik kan moeilijk aannemen dat ze het uit liefdadigheid wijn online verkopen.
Per fles, per doos of per dozijn, het zal allemaal. Dat maakt de consument zelf wel uit. Gemiddeld zal het rond de 12 fl liggen. Ik zie weinig mensen met 12 flessen onder hun arm de slijter uit lopen.
Nogmaals het mag allemaal harder, de basis is er en er is voldoende perspectief. En als blijkt dat er morgen een versnelling kan worden gerealiseerd met lagere bezorgkosten dan gaan morgen de bezorgkosten omlaag. Maar het gaat zoals Ralph zegt om gehele vernieuwing van het businessmodel en niet 1 aspect.
Toine, fijne feestdagen en ik kijk uit naar je reactie.
gr,
Pieter
Tjonge, interessante discussie mensen! Ik wil allereerst Ralph complimenteren met de zeer correcte input. Als beheerder van de wijnzoek-en-vergelijk-site www.wijnenwijn.nl werk ik als intermediair voor tientallen wijnwebwinkels. Natuurlijk zit daar rijp en groen tussen. Maar we moeten niet met bezwaren komen die er niet (meer) zijn:
- wijn kun je per fles bestellen, assorti per zelf samengestelde doos van 6 of elk ander veelvoud. De makke van minimaal 12 is verleden tijd.
- wijnwinkels hebben ofwel een specialisme, dus 1 land bijvoorbeeld, ofwel een bijzondere breedte tot wel 3000 wijnen. Net als in de echte wereld kies je dus welke winkel je wilt bezoeken.
- de veznedkoste zijn geen probleem voor de consument, veel webwinkels nemen een deel van die kosten voor hun rekening en vaak heb je 12 flessen al gratis thuisbezorgd.
- de service is vaak zeer hoog, ook in geval van klachten
Ik zou dus niet denken in termen van een handicap voor de consument, want die is er niet. Wel spelen er factoren die te maken hebben met de doelgroep, de vindbaarheid van de webwinkel, kortom: voor marketing is de marge op wijn nu eenmaal minder dan op boeken of andere consumentenartikelen. Dat vertraagt de groei zeker, maar dat er groei is leidt geen twijfel. Over het volume verbaas ik me al jaren dat deze sector niet bereid is hierin samen te werken qua benchmarking en marketing. Ik zou alle webwinkels willen oproepen om voor 2011 eens de mouwen op te stropen!
Karel Hoenderdos - info@wijnenwijn.nl
Ben geen kenner of expert. Wat me te binnen schiet: Is het misschien niet heel simpel zo dat online verkopen van wijnen lastig werkt omdat je gewoon wil proeven? Een innovatie zou zijn om bijvoorbeeld mogelijkheid te creeren om samples te kunnen proeven. Dat is dan de simpele praktische oplossing ALS dat gebrek aan mogelijkheid om te proeven het probleem is. Nog verder daarop doorgaand zou je een apparaatje moeten uitvinden dat smaakprikkels kan maken en Dan zou vervolgens iedere potentiele koper over een dergelijk apparaatje moeten kunnen beschikken...
Hallo
de wijnhandel heeft nog een probleem de verkoop van wijn in Duitsland (geen wijnaccijns) aan kopers uit de grensstreek het loont al vanaf Utrecht lees ik in de telegraaf.