Het risico van handelen in het buitenland

Als webwinkelier heeft u met veel juridische vraagstukken te maken. Daarom beantwoordt Steven Ras, ict-jurist en oprichter van ICTRecht, in Twinkle concrete lezersvragen om u zo goed mogelijk door het doolhof van wet- en regelgeving te leiden. In dit artikel leest u meer over handelen in het buitenland.

Tekst: Steven Ras

De lezersvraag luidt: als ik mijn website naast het Nederlands in het Duits laat vertalen en ik krijg een geschil met een Duitse consument, ben ik als webwinkelier dan verplicht om rekening te houden met de regels die in Duitsland gelden?

Als een Nederlandse webwinkelier een overeenkomst sluit met een Duitse consument en er ontstaat een geschil, dan spelen er voor de webwinkelier twee problemen:

1. Welke rechter is bevoegd?
2. Welke wet- en regelgeving geldt?

Beide vragen worden beantwoord door Europese regelgeving.

Bevoegdheid rechter
Als de Nederlandse webwinkelier zijn verkoopactiviteiten (mede) richt op consumenten in Duitsland, gelden er speciale consumentenregels ten aanzien van de bevoegdheid van de rechter:
- Als de consument een vordering indient tegen de webwinkelier, dan mag de consument kiezen tussen de Duitse rechter of de Nederlandse rechter. Het ligt in de lijn der verwachting dat de consument dan kiest voor zijn ‘eigen’ rechter.
- Als de webwinkelier een vordering indient tegen de consument, dan is alleen de Duitse rechter bevoegd om het geschil op te lossen.

Toepasselijk recht
Ten aanzien van het toepasselijke recht wordt de consument, die heeft te gelden als de zwakkere partij, wederom beschermd. Als de webwinkelier verkoopactiviteiten (mede) richt op Duitsland, dan moet de rechter namelijk het Duitse recht toepassen. De webwinkelier en de consument mogen in hun overeenkomst of in de algemene voorwaarden weliswaar kiezen voor het Nederlandse recht, maar deze rechtskeuze mag er niet toe leiden dat de consument rechten verliest die hij zonder de rechtskeuze wel zou hebben.

Gericht op het buitenland
Als de Nederlandse webwinkelier dus besluit om met Duitse consumenten te handelen, is er een risico dat hij geschillen niet voor zijn ‘eigen’ rechter en niet met zijn ‘eigen’ wet- en regelgeving kan uitvechten. Maar dit is alleen het geval als de verkoopactiviteiten van een webwinkelier gelden als te zijn ‘gericht op’ Duitsland. Het Hof van Justitie vindt dat een webwinkelier zich richt op Duitsland als er aanwijzingen zijn dat deze webwinkelier van plan was om handel te drijven met Duitse consumenten. Het feit dat de website in de Duitse taal is geschreven, kan zo’n aanwijzing zijn. Andere aanwijzingen zijn een .de domeinnaam of advertenties die op de Duitse consument zijn gericht.

Dit artikel verscheen eerder in Twinkle 1-2011