Afgelopen donderdag was ik in Beijing te gast op de grote jaarlijkse conferentie van onze Chinese zusterorganisatie BEBA. Tijdens het jaarlijkse congres - waar ik mocht spreken - maakte het Chinese Ministerie van Commerce de e-commerce cijfers van 2013 van China bekend.
Onderdeel van dit rapport over de stand van zaken van e-commerce in China zijn de cijfers over 'online retailing'. Die stegen in 2013 met 41,2 procent naar 296,57 miljard dollar. In de Verenigde Staten groeide online retail met 16,9 procent naar 262,51 miljard dollar. Daarmee lijkt de Chinese e-commerce markt inderdaad 13 procent groter dan de vergelijkbare Amerikaanse markt.
De werkelijkheid is echter wat genuanceerder en zit in het woordje ‘vergelijkbaar’. Met beide cijfers worden appels en peren vergeleken. Allereerst gaan de Amerikaanse online retailing cijfers enkel over b2c verkochte producten. De Chinese online retailing cijfers, zoals gepubliceerd door het ministerie van Commerce gaan over zowel b2c als c2c verkochte producten. Vergelijken we enkel b2c verkochte producten in China met in de Verenigde Staten verkochte producten, dan is er geen twijfel welke markt de grootste is. Dat is dan nog altijd de Amerikaanse online retailing productenmarkt, omdat de verhouding b2c - c2c in China zwaar in het voordeel van c2c uitvalt (in 2012: 63 procent c2c en 37 procent b2c). B2c maakt weliswaar een opmars ten koste van c2c, maar zo snel gaat het nou ook weer niet.
Daar zou je overigens tegen in kunnen brengen dat veel c2c-transacties in China in werkelijkheid b2c-transacties zijn. Zoals ik in vorige blogs over mijn reis naar China al uitlegde, verkopen veel eenmanszaken en kleine (plattelands)bedrijfjes via de (gratis) consumentenaccount van marktleider Taobao, onderdeel van Alibaba. Maar nog altijd bij lange na niet genoeg om de Amerikaanse b2c-verkopen naar de kroon te steken. Nog los van het feit dat de Amerikanen aan hun zijde in hun b2c verkopen niet de c2c verkopen via bijvoorbeeld eBay meetellen in hun cijfers. Geen discussie dus over wie nog altijd de grootste b2c e-commerce markt is: de Verenigde Staten.
Een ander punt is het verkeerde gebruik van 'online retailing' in deze. In de wandelgangen wordt vaak onterecht aangenomen dat het dan gaat over verkochte producten. Dit loopt parallel aan de gedachtegang van veel traditionele detaillisten dat e-commerce enkel over online producten gaat. Niets is natuurlijk minder waar. Zoek de definitie van 'retailing' maar eens op op Wikipedia: (online) retailing betreft de (online) verkoop van producten en diensten aan de eindgebruiker.
Vergelijken we de Chinese en Amerikaanse online retailing markt, waarbij we producten en diensten bij elkaar optellen, dan is er al helemaal geen misverstand over wie de grootste e-commercemarkt heeft. De Chinese online markt van reizen, ticketing, verzekeringen etc. staat namelijk nog in de kinderschoenen en is maar een fractie van de volwassen Amerikaanse online b2c-dienstenmarkt.
Na de zomer publiceert Ecommerce Europe haar eerste Global B2C E-commerce Report of Goods And Services, waarin nader wordt ingegaan op de e-commercecijfers van de grootste globale markten. Dan duiken we ook meer in detail de Chinese marktcijfers in, omdat er geen discussie is over het belang van deze snelgroeiende en interessante markt. Het leidt overigens geen twijfel wie over een paar jaar de grootste e-commerce markt zal hebben. Maar daar moeten we - als we tenminste appels met appels willen vergelijken - nog even op wachten.
Voor alle Europese cijfers, e-commerce producten en diensten, is het nog twee weken aftellen. Op 17 juni a.s. publiceert Ecommerce Europe tijdens de Global E-commerce Summit in Barcelona het tweede European B2C E-commerce Report of Goods. En Services uiteraard.
Later deze week de vijfde en laatste blog over mijn reis naar China.
Dat duurt niet lang meer. China is niet te stoppen.